In mijn vorige blog sprak ik de hoop uit dat ik mijn UFO My Home or Yours binnen een week of vier toch wel af zou hebben. Ik denk dat ik hem over een week wel af krijg als er geen gekke dingen tussenkomen die mij tegenhouden. Loki was al aanwezig, zij het in dromenland.

Ik ging snijden, het zouden rode randjes worden, en om rust in de tent te brengen gebruikte ik 1 stof, namelijk hetzelfde rood die ik ook voor de Stitch a little, talk a lot quilt had gebruikt; het deed me denken aan de vele branden die nu weer in alle hevigheid zijn losgebarsten in Australië, land van de ontwerpster van dit patroon en mijn geboorteland. De blokjes werden met beleid op maat gesneden, jaja “beleid”, want vanwege de applicaties in het midden van de blokjes wiebelde en draaide het snijliniaal snel. Oh je zou toch dwars door een blokje snijden, nee, niet aan denken.

De rode randen zaten er in no-time rond, wat een effect zeg, de borduurtjes krijgen nu alle aandacht! Even nadenken hoe ik de lay-out ging doen, veilig en traditioneel als een vierkant

of wat speelser?

Het werd na een nachtje erover te hebben geslapen de speelse opstelling, en ik bedacht me dat ook één soort stof er tussen voor rust zou zorgen. Na wat gespeeld te hebben met diverse lichte stoffen kwam ik uit op deze prachtige gebloemde stof die bij het pakket hoorde,

en waarvan ik behalve een paar korte strookjes die hier voor de show tegen de blokjes aan liggen

ook nog een lapje van 21×110 cm had. Even rekenen hoeveel meter ik nodig had (5.72 m) en uitrekenen hoeveel meter aan 1,5 inch brede strook ik uit dit lapje kon halen (5.25),  ai, slik, net te krap.

Maar ik had de losse strookjes vergeten mee te rekenen, het ging er op z’n blote billen uit als ik deze tot één strook naaide en dan weer op maat sneed. Tijdens het naaien had Zopje het plekje van Loki ingepikt toen zij naar buiten was gegaan voor een pitstop, hij ging diep tevreden zuchtend op alle lapjes liggen, en met zijn snufferd bijna tegen de strijkbout aan die ik alvast had aangezet.

Pas toen de bout begon te pruttelen trok hij zich wat terug, veilig in het hoekje liggend hield hij de bout in de gaten.

Tijdens het strijken kwam ik deze tegen:

helaas moest ik het lostronen, want zelfkantjes kunnen voor problemen zorgen, ze hebben een andere (strakkere) krimp dan de rest van de stoffen.
En zo zag het er even later uit, een achterkantje zoeken was niet moeilijk, deze lap zat bij het pakket en het had de juiste maat!

Ook een tussenvulling had ik nog in huis, jongens wat een feestje, het sandwichen deed ik beneden op tafel, en nee, ik heb niks op tafel vastgeplakt. De vulling is zo plakkerig van zichzelf dat het de gestreken achterkantstof goed op zijn plek hield.

De meetlat hielp mij met recht en haaks vastzetten

wordt vervolgd.