Na bijna 2 jaar slikken van Femoston (hormoonpillen die oa -kort door de bocht-botontkalking tegen gaan bij vrouwen die voor hun 50e in de menopauze zitten)  ben ik overgestapt op hormoonpleisters; ik leek met de Femoston wel manisch depressief, bijna 2 weken de vrolijkheid zelve en dan iets meer dan 2 weken steeds zwaarder op de hand met als hoogtepunt de laatste dagen van die periode katterig en emotioneel, hoewel ik dit zo goed en kwaad als het ging probeerde te voorkomen door knelpunten uit de weg te gaan.

Ik heb ze sinds vrijdag, volgens de bijsluiter moet het op een haar- en vetvrij en weinig beweegbaar deel van het lichaam geplakt worden, en dat laatste valt in mijn geval niet echt mee, terwij lmet vetvij bedoelt wordt vet op de huid, niet onder de huid, want dan zou ik wel kunnen inpakken.  Na het bestuderen van de bijsluiter -2 A4-tjes van vloeipapier- plak ik de dunne ronde pleister links op mijn buik, een stukje onder de bh rand, volgens mij is dat een vrij rustig stukje huid.

De bijsluiter weer zodanig opvouwen dat hij in het doosje past blijkt een vak apart, net als met wegenkaarten trouwens. Het navigatiesysteem is  zo’n hit omdat het de kaartopvouwproblematiek omzeilt, en echt niet omdat wij vrouwen geen kaarten kunnen lezen. Na 10 minuten vouwen en hervouwen prop ik de bijsluiter terug in het doosje, ik zal het nooit leren.

Vrijdagavond til ik mijn shirt op en zie dat mijn groene shirt heeft afgegeven op de randen van de pleister en dat de huid onder de pleister rood begint te worden. Het prikt ook wat, dat begint goed zeg. Perry zegt dat het lijkt op schimmel op de randen, Suzanne kijkt later ook bezorgt naar me; gaat dat wel ooit nog goed komen met mama nu ze groen uit slaat?

Gisteravond zat het kreng al vol kreukels, -nooit geweten dat mijn buik daar zoveel beweegt – en vanmorgen liet het tijdens het douchen voor de helft los. Het doosje met pleisters ligt in de keukenla bij de rest van de pillen, en even later sta ik met mijn broek op mijn knieën met een nieuwe pleister in de hand. De vertwijfeling slaat toe en ik hoop niet dat er nu opeens bezoek op het keukenraam klopt. Waar moest ik het ook alweer plakken? Ik pak de bijsluiter en zoek het deel op waar staat: ‘waar te plakken’, waarom die letters ook zo klein moeten zijn is mij een raadsel, maak het papier dan wat groter of beperk de info. Ik wil niet weten wat er sporadisch mis kan gaan, het maakt je alleen maar onzeker en bang.

Gevonden, het staat er heel sumier, "plak op de buik, rug of buitenkant van de bovenbil" ….buitenkant van de bovenbil, tegenhanger is de binnenkant van de bovenbil. Ik probeer het te visualiseren….liever niet. Ik check door te bewegen welk plekje echt rimpelloos blijft tijdens diverse bewegingen, mijn scheenbenen komen als enige in aanmerking -mits geschoren-, maar daar mag het niet, tenminste, dat staat niet in de bijsluiter als optie. Verdikkeme, nooit gedacht dat pleisters plakken zo’n hersenkraker zou zijn. Ik waag het erop en plak het op de zijkant van mijn bovenbeen, een stukje onder de rand van mijn onderbroek (nee, geen string) en hoop dat het daar nog 3 dagen uit kan zingen.