Gisteren om half 11 kwam ik bij toeval erachter dat Suzanne een afspraak had bij de orthodontist, toen ik het zag waren we al 20 minuten te laat maar na mijn telefoontje mochten we toch komen. Ik plukte ze van school en daarna zaten we nog lang te wachten op ‘onze’ beurt, al die tijd hebben Suzanne en ik zitten hexagonnen het zonnetje scheen toen met perioden en het was best lekker achter het glas.

Toevallig had ik onze digi in mijn tas zitten (mijn handwerktasje ligt altijd klaar voor het grijpen op het kastje in de hal) en een jongen die tegenover ons zat wilde wel de foto nemen.

Toen Suzanne eindelijk in de stoel lag en het weer lang duurde nam ik een kijkje, en daar lag ze als een breedbekkikkertje naar me te grijnzen. Ik herkende ze haast niet. Gelukkig zag ze na afloop er weer normaal uit.

Jammer alleen dat ze een te lang ijzerdraadje uit lieten steken en gisteravond kwam Suzanne huilend naar me toe dat haar mond zo’n zeer deed van de beugel. Ik keek en zag een opengehaalde wang van binnen, gezwollen en bloederig. Gelukkig hebben we nog van dat wax dat je als een soort kauwgum op de scherpe delen kan plakken. Ik durfde het stukje er niet af te knippen, het zat helemaal achter in haar mond en stel dat je mis knipt…

Vanmorgen dus weer naar de ortho, en het stukje dat uitstak werd door een metaal slotje gehaald en toen afgeknipt. Mocht er nu weer wat gaan uitsteken dan mag ik het met een nagelknippertje eraf knippen. Hopelijk is het niet nodig.

Ik ben weer helemaal op, geen puf meer om wat te doen, al dat geregel, gejak en gejaag en heen en weer rijden vreet energie. Ik denk ook dat het van het kringgesprek van de psychologe kan komen gistermiddag, dat kost veel emotionele energie. Het zet je aan het denken en blijft nog uren nawerken, maar op zich vind ik het hele fijne sessies, maar ik heb psychologie tijdens de A-opleiding ook altijd leuk gevonden.

Het is hier afwisselend nat en droog, vanmorgen moest ik krabben en het ijs zat dik op mijn ramen vastgevroren. Maar als het niet regent schijnt het zonnetje en dan is het heerlijk binnen. Maar toch loop ik met een dikke fleese vest rond en ijskopude handen en een koude neus. De katten zijn ook weer tot rust gekomen, gisteren was vooral Zopje knettergek, overal liep hij tegenaan te meppen, rustig zitten op schoot was er niet bij en Zipje en Witje liepen met een grote boog om hem heen.