Met een lekker zonnetje maar hele zware wolken in aankomst, ben ik met grashark de straat opgegaan, om het werk van de gemeente te doen. Ze hebben vaste veegrondes en onze straat was net (3 weken geleden) aan de beurt geweest. Ik leek wel gek, maar aan de andere kant verbrande ik met al dat blad wegharken wel heel veel calorieën. Halverwege de straat vegen kreeg ik een paar dankbare (?) wuifhandjes van passerende straatbewoners in hun auto en een enkele fietser. Het blad lag al zover de straat op aan weerszijde, dat er een smalle baan van 2 meter overbleef om veilig op te kunnen fietsen. Maar als er een auto aan komt, moet je op je fietsje aan de kant en dat is bloedlink, aldus onze spruiten, vooral als het precies in de bocht is. Met een beetje geluk ligt de straat er morgen weer net zo bij, en kan ik weer aan de slag, de bomen zijn hier nog lang niet van hun blad af. Ik had nog energie over en heb de bestrating van onze tuin ook bladvrij gemaakt, al dit blad heb ik braaf terug gegeven aan de gemeente, dus over de heg gemikt in het plantsoen☺ Het blad komt immers ook van hun bomen af.

Niks genaaid aan de quilt vandaag, er bleek in huis (en op straat) meer werk te liggen dan ik dacht. Maar morgen is er weer een dag, nieuwe dag, nieuwe kansen.