6 Dagen voor aanvang van zijn studie kreeg Tim opeens een uitnodiging om naar een kamer te komen kijken, en enthousiast kwam hij na afloop thuis, dat hij het wel zag zitten.  Best wel schoon, best wel groot, best wel dichtbij universiteit, best wel rustig met nog 4 andere jongens in huis, en voor het slapen had hij de kamer al geaccepteerd; voor €260,- all-in huur per maand hoor je ons niet klagen. (dit is onze tweede die op kamers gaat om te studeren, de een geneeskunde en de ander econometrie)

Donderdag kreeg hij de sleutel en mocht ik ook mee, o-dear, dat was schrikken. Ten eerste schrok ik al van de jeugdige huisbaas, 6 jaar ouder dan Tim, en ten tweede de schrik dat wat je op televisie ziet van studentenhuizen met jongens ook echt zo er uit ziet, en niet voor de tv extra wordt aangedikt!

Op de muren in de gang, alle deuren, en de hele keuken was flink getekend, geschreven en beplakt. Het is een jaren 60 rijtjeshuis, geheel authentiek, dus zelfde wc en douchehok als toen, enkele beglazing en natuurlijke ventilatie (rotte kozijnen). Tims kamer, de achterste helft van wat vroeger de woonkamer was, maar die nu in 2 kamers is opgedeeld d.m.v. een gipsen wand, heeft nog een oude houten parketvloer, de muren zien er niet uit, echt versleten kale muren maar Tim vindt het geweldig! Ik opperde nog om met een verfroller de tussenmuur te witten, maar dat was niet nodig. “Ik plak er wel een paar posters tegen, dan zie je het ook niet meer.” Wel ja, waarom ook niet. In het hoekje waar de leidingen het plafond in gingen, zat een vies beschimmeld doekje geklemd, en de huisbaas zei dat hij er gelijk naar zou laten kijken -niet dus-. Het verduisteringsrolgordijn dat in zijn kamer voor de tuindeuren hangt, is bijna een halve meter te kort, en valt net over de verwarming, dus daar gaat je warme lucht in de winter!

De hele tuin is vorige week in zijn geheel opnieuw betegeld, en er komt over een week ook nog een schuurtje om de fietsen in te kunnen zetten, en ook komt er over een week of 2 een nieuwe keuken, zo sprak de huurbaas.

Vrijdag gingen Tim en ik er naar toe om schoon te maken, gewapend met schuursponsjes en een lekker sopje aan de slag door de kamer, alles kreeg een stevige schrobbeurt; 3 keer schoon water moeten pakken, het was werkelijk te vies voor woorden, maar eenmaal schoon waren we heel tevreden, wat een leuke kamer!

Nog een snelle koelkastcheck in de vieze, uit elkaar vallende keuken, maakte dat ik er helemaal niet vrolijk van werd, ik had wel een zus van Rob de Geus kunnen zijn!  Achter de deur met kansloze rubbertjes lagen tig flesjes bier, een klein doosje met eieren en verder hele vieze lekplekken, en de bodem van de koelkast was een reuze petrischaal vol kleurtjes, het liep zelfs tegen de wanden omhoog; snel de deur maar dichtgedaan, brrr.

Zondag was het een race tegen de klok; om 12 uur moest de auto met aanhanger in Etten-Leur zijn om de koelkast met diepvriesvak  (zaterdagavond gekocht op marktplaats) op te pikken.

De koelkast ophalen was meer een mannenwerkje, en ik reed met de meisjes (mijn dochters) naar Ikea om alvast bed e.d. te bestellen, (de enige van 220 lang, dus die keuze was niet moeilijk). Bij Ikea kwamen we onze mannen weer tegen, duidelijk niet op hun gemak (ik wil er uit!, stond op hun voorhoofd geschreven), terwijl de meisjes het naar hun zin hadden, vooral bij de kleine accessoires was het leuk; voor mij hoeft het ook niet zo, snel er in en snel er uit, net zoals seks bij de Amerikanen, or so I’m told. 

Gelukkig was het de hele middag droog, dus alles uitgeladen en achter op het plaatsje neergezet, en toen gingen ze met 4 man sterk het bed bouwen; het was ondertussen al bijna 5 uur toen de buitenbak in elkaar zat, en toen moesten ze aan de lattenbodem beginnen.Mijn ventjes humeur was tot op het vriespunt gezakt, zo’n hekel heeft-ie aan dit werk, en de kids keken ook niet al te vrolijk meer. Soms heb je op het juiste moment een briljante ingeving, en zo ook nu; ik stelde voor dat manlief samen met de jongste spruit de boedelbak weer terug zou brengen, en dan zouden wij met z’n drietjes het verder wel afmaken. Nou, ik heb hem nog nooit zo snel van knorrig naar blij zien kijken, en de kids ook. Je loopt elkaar toch in de weg, met 5 man in zo’n kamer. Om iets voor half 8 waren we klaar, tevreden, maar compleet gesloopt!

 nog even snel de naam op de deur zetten (en zus zet de letters nog extra aan).

Toen alles op z’n plaats stond, ontdekten we dat we te gehaast vertrokken waren, want we hadden geen quilt mee voor op bed, en het servies en bestek dat Tim bij Blokker had gekocht, stond thuis nog vrolijk op het aanrecht, en oja, mijn bureaustoel, mompelde zoonlief….

Dus dinsdagmorgen nog een ritje met een volle auto gemaakt, Tim terug meenemend (was al om half 11 klaar), loslaten is moeilijk. Maar helaas, nog voor het avondeten is hij toch weer terug gegaan -met de trein- om te leren, maar ook om voor het eerst zijn eigen maaltje in zijn eigen kamer klaar te maken, en van zijn eigen servies te eten; hij had hier zo’n zin in. (kant en klare maaltijdsalade met kip) Ik kan me dit goed voorstellen, onder moeders vleugels vandaan, zelfstandig worden, je eigen boontjes doppen; het gaat weer even wennen worden, niet weten of ook deze spruit op tijd op de les is gekomen, of hij wel goed leert, eet enz. 

Gelukkig woont er nu nog eentje thuis om over te moederen, ik val nog niet helemaal in een gat.