oogcontact

Zaterdagochtend sprong Zipje bij me op schoot net toen ik even lui naar een Frost aflevering wilde kijken, koffie in de aanslag en het hele huis nog in diepe rust, de 2 mannen waren naar de kapper (ik was er al vroeg uit, om 8 uur had ik al een rondje gelopen). Zipje zag er lodderiger uit dan anders en bij nader inspectie bleek hij een flinke ontseking aan zijn rechter oog te hebben, een dikke klodder geel in zijn ooghoek. Een hoop gebrom toen ik met een tissue zijn ooghoek wilde schoonvegen. Gelijk maar even langs de dierenarts, zekere voor het onzekere nemen. In de auto zette hij wel een flinke keel op, variaties van zacht gewauwel tot luid gegil, ik vond het zielig en grappig.

De dokter kon behalve een oud lidteken niks vinden aan zijn oog omdat Zipje deze stijfdicht hield, bij het wegschuiven van zijn ooglid kwam het derde ooglid als een dikke lap tevooorschijn. Dus kreeg Zipje een dikke spuit tegen de pijn en een paar druppels in zijn oog van dunne antibioticazalf. Dit mocht ik dus 6 tot 8x per dag herhalen, zei de grapjas ☺ en voor pijnstilling kreeg ik ook een flesje mee, met een spuit waarmee ik het goedje 1x per dag in zijn bekje mocht spuiten.

Zaterdag is het me wel 3x gelukt om zalf op zijn oog te druppelen, zondag nam hij na de spuit en druppels blazend de benen en heeft zich bijna de hele dag weten te verstoppen voor me. Pas bij thuiskomst (we hadden een feestje van 6 tot 10 ) kreeg ik hem weer te pakken, en na wat kroelwerk liep hij niet meer van me weg.

Vanmorgen was er haast niks meer te zien aan zijn oog, ik had wel Suzanne’s hulp nodig om hem te behandelen; zodra ik maar iets te dicht bij hem in de buurt kwam nam hij al de benen. Nu ligt hij op de bank en zodra ik de kamer binnen loop trekt hij 1 oog open, zo van "Ik heb je wel in de smiezen hoor."