Net terug van vakantie, geen zin om te koken, en een nieuwe eettent in de buurt met lekker eten, dan is de beslissing snel genomen, en daar gingen we, in de auto zonder reservering, want dit restaurant had wel 500 zitplaatsen, zo hadden we vernomen. Een vreetschuur waarvan er maar 2 in Nederland zijn, zo was ons verteld, met warm en koud buffet, en er werd voor je gewokt als je dit wilde, en een lekker toetjesbuffet! Wie wil dit niet, voor maar iets van 25 euro all in?

Het restaurant de Kookpunt: via een deur 2 grote trappen omhoog om je vervolgens bij de kassa te melden, nee, niet gereserveerd. Er werd bedenkelijk gekeken, een man naast de gastvrouw bemoeide zich er mee en ja hoor, er was nog plaats voor 5 personen, mits we geen bezwaar hadden om boven te zitten. Tuurlijk niet. Of we voor 2 uur of voor 3 uur gingen, en of we ook muntjes wilden kopen, voor de alcoholische drankjes; frisdrank was gratis. We gingen voor de 2 uur eten, namen 6 muntjes en moesten gelijk betalen, heel handig, dan kon je na afloop gelijk opstaan en naar huis gaan; hier was over nagedacht. Op de eerste verdieping -waar we dus nu stonden- waren de buffetten, en het zag er druk uit.

We werden voorgegaan door een jong ding, weer een hoge trap op, en we kregen een tafel met 2 vaste banken aan de rand van de zaal toegewezen. Links en rechts van ons zaten stelletjes 2 aan 2, schuin naast ons aan een lange tafel een grote Chinese familie en kinderen (van 2 tot 8 schat ik), naast ons nog een lange tafel met een grote Tokkie-achtig gezelschap (ik denk opa, oma en hun grote 'kinderen' met hun gezinnen), en daarnaast en achter nog enkele 4 persoonstafeltjes.

We haalden onze eerste gang (sushi) en smikkelden er van, het viel ons op hoe lief en rustig de Chinese kinderen zaten te eten, terwijl hun ouders onderhoudende gesprekken voerden, allemaal heel zachtjes pratend. De koppeltjes om ons heen waren ook gewoon lekker gezellig aan het eten en praten, op normale volume, zoals het hoort. De 'Tokkies' daarentegen deden of ze thuis waren, de kinderen renden en sprongen heen en weer, gillend en roepend om aandacht, de ouders zaten in hun stoelen al etend en drinkend over de tafel te roepen tegen elkaar, praten kon je dit echt niet noemen, en toen de baby's in de buggy's begonnen te huilen, werden ze op schoot genomen. Niks mis mee, maar dat gejengel, pfff. Van rustig eten voor de rest in de zaal was geen sprake, en ze hadden ook helemaal niet in de gaten dat ze behoorlijk asociaal bezig waren. 

Het echtpaar aan de tafel er naast was klaar, en toen een personeelslid vroeg of alles naar wens was geweest, hoorde ik de vrouw klagen over de 'Tokkies', dat er voor zulke gezinnen met kleine kinderen toch beter een aparte ruimte moest komen, want ze waren wel zeer luidruchtig. De amper 19 jarige knul zou het doorgeven, je zag dat hij zich er geen raad mee wist.

Toen wij aan de zalige toetjes zaten, en net dachten het ergste gehad te hebben, stond een man op van de Tokkie-tafel, en met de baby in zijn ene arm, en verschoning in de andere, liep hij naar de bank achter ons, om aldaar een luier te verschonen, de vieze spullen op tafel leggend. We wisten niet wat we zagen, en de knul die onze borden kwam weghalen, zag het ook, maar durfde er niets van te zeggen. Wel tegen ons: "daar hebben we toch een aparte ruimte voor bij de toiletten.", maar ik denk als hij er iets van had gezegd tegen de desbetreffende man, hij nu met 2 blauwe ogen rond zou lopen, en een paar tanden minder.

Jammer, het eten was er echt heel lekker, en we zullen nog wel terug komen, maar daarvoor moeten we toch eerst wat moed bijeen verzamelen.