maar ho maar dat ik hulp kreeg van de kids, dat viel tegen.  Het begon al toen ik een tekening maakte van hoe het werktafeltje er uit moest komen te zien, waar de planken liepen enzo. Grote ogen, veel commentaar en hoongelach viel mij ten deel;  perspectief tekenen is altijd een sterke kant geweest van me, maar omdat ik half op z’n kop moest tekenen liepen enkele lijnen wel erg vreemd. Evelien vond het wel een beetje op zo’n onmogelijke tekening van Esscher lijken en had zo haar twijfels of het zou lukken. Naar Ikea gaan vond ze een veel strakker plan, daar hadden ze vast ook wel van die werktafels en kon ze gelijk klerenhangertjes halen die ze tekort kwam.

Tuurlijk hadden ze mooie werktafels bij Ikea, als je er 250 euro nog wat voor over had, want de goedkopere billybobs -of hoe ze ook mogen heten- zouden geen 20 kg zak potaarde overleven, om over vochtinwerking maar te zwijgen. Ik ga morgen zelf wel aan de slag, in m’n eentje.

Vanavond heb ik met hulp de blauwe regen in de grond gezet, nadat Perry  2 tegels uit het terras had getrokken. Hij zag me zwoegen, wrikken, trekken en worstelen met die klemgestampte tegels, en na een tijdje vraagt hij: "Kan ik je helpen, wat moet er gebeuren?" Nou, ik wil hier een hoge muur metselen…wat denk je zelf schat?"; ik stond niet voor mijn lol zomaar aan een willekeurige 4 cm dikke tegel te rukken. Als het zover is met me, dan ga ik wel naar vredenrust, vrijwillig.

Voor ‘straf ‘ kreeg ik daarna 2 kopjes koffie gelijkertijd, zodat hij niet nog een keer hoefde te lopen, én hij heeft een denkbeeldig pukkeltje op m’n rug uitgeknepen -au- toen ik hem vroeg mijn rug te inspecteren op beestjes, want ik voelde wat kriebelen.