Vandaag is Sherlock precies vier maanden bij ons, wow zo kort nog maar en wat een verschil, van half verwilderd

tot kroelkont,

best buddies met Jon, hier overleggen ze wie welk deel van het terras onkruidvrij gaat maken

maar tot onze schrik ook van mager naar oei zie ik daar een buikje? Hij begint ook gulzig uit Jon’s bakje te eten zodra de zijnde op is en Jon nog lekker rustig zit te eten, genietend van elke hap. En Jon laat het ook toe, dus ja, wat moeten we hieraan doen?
Het viel me op toen ze eergisteren fijngesneden vlees kregen, extra fijn voor Sherlock omdat hij geen tandjes heeft, en nog voordat ik me had omgedraaid stak Sherlock zijn kopje al in Jon’s schaaltje en de zijne was al leeg 😱. Dus toen ik ze gisteravond gegaarde kippenvlees gaf waren de stukken maatje duim, geen hap-slik-klaar stukjes dus. Ah beter, ik zag Sherlock op zijn eerste hap al kauwen ipv gelijk wegslikken.

Sherlock is nu af en toe wat langer van huis, en met langer bedoel ik twee uur, en zonder Jon, want die zie ik dan wel af en toe in en uit lopen. Een paar dagen geleden kwam Sherlock binnen met een wondje op zijn neus, ai, gevochten met een kat of door een muis gebeten?

Het korstje dat er op kwam had een gek uitsteeksel, ik probeerde het schoon te maken maar dat liet hij niet toe, hij vindt het echt niet fijn om vastgehouden te worden tegen zijn zin. Vanmorgen zag ik dat het uitsteeksel een wit puntje was, een kattennagel of het vliesje van een kattennagel? Zijn kopje vasthoudend wilde ik het er uit trekken maar zag dat zijn stresslevel hoog werd en liet hem gaan, waarna hij weer gelijk naar me toe kwam: “Je mag me wel aaien hoor.”

Op het gras spelend ging hij naast mijn voeten liggen, ik bukte en zonder hem verder aan te raken kon ik zo met duim en wijsvinger het wittige stukje eruit trekken, Sherlock gaf geen krimp. Ik wilde een foto maken van het stukje nagel maar het viel op het grasveld, wel wilde het manneke met zijn neusje op de foto. Als het goed is geneest dit nu zonder problemen. Hij ziet er stoffig uit, hij had net een heerlijke zandbad genomen op de tegels.

Sherlock ging daarna met mij mee naar binnen en plofte neer op de salontafel tot hij opeens eksters flink hoorde kwetteren en rende naar buiten, grote kans dat Jon er aankomt, eksters houden onze katers altijd goed in de gaten.

En ja hoor even later komen Jon en Sherlock naar binnen, als Sherlock merkt dat Jon niet met hem mee de keuken inloopt komt hij terug de kamer in, Jon ligt dan al in de groene stoel, de voormalige kattenkrabstoel.

ik heb wat geschoven met meubels, de krabpaal moet nu weer als zodanig gebruikt worden ipv de groene stoel die op de plaats staat van de bruine leren tweezitter die voorlopig even bij de boekenkast staat.

Sherlock komt tussen mij en Jon in liggen en probeert Jon te porren om met hem te spelen

Maar hij heeft geen zin, sterker nog, hij laat zijn vers gemanicuurde nageltjes zien

“Zeg er eens wat van”, lijkt Sherlock te zeggen.

En hij probeert het nogmaals

En dan springt Sherlock weer op tafel

Het moment dat ik ga zitten zie ik Sherlock heel rustig naast Jon plaats nemen, Jon geeft met zijn pootjes zijn grenzen aan,  helaas geen filmpje hiervan, toen ik mijn mobieltje had ontgrendeld lagen ze er al zoals op de foto hieronder bij

en Jon doet verder niets 😻  hij voelde kriebels tussen zijn tenen, moest daar even wassen en Sherlock net deed of hij sliep

dit geluksmoment heeft bijna een half uur geduurd. 

He lekker hoor, even uitrekken

Om even later toch weer poot in poot te gaan liggen

Jon sprong er als eerste af om zich verder te kunnen wassen, en toen hij naar buiten liep huppelde Sherlock er achteraan. En gelijk hebben ze, het is veel te lekker weer om binnen te zitten, ik ga ook nog wat doen buiten.