Evelien en haar 2 vriendinnen hadden het enorm naar hun zin, kamperen op luchtbedden in de woonkamer en de hele avond films kijken. Om half 3 heb ik ze tot stilte en slapen gemaand, om half 4 hoorde ik nog een gil en volgens Evelien sliepen ze pas tegen 4 uur. Ze zaten met hun ogen te knijpen tegen de slaap omdat ze persé die ene film nog af wilden zien. Toen ik om 9 uur in de kamer keek vanmorgen lagen ze nog alledrie in diepe rust. De kamer was een enorme bende, niet te filmen. Overal flessen frisdrank en lege zakken chips enzo, kleren overal op de grond en dan de lucht! Net een jongensslaapzaal.
Maar ze hebben het allemaal netjes opgeruimd, alles op zijn plek gezet en zelfs geveegd! De vriendinnen gingen tegen 12 uur weer naar huis, ze zagen er gesloopt uit.
Evelien bood haar excuses nog aan voor het lawaai dat ze in de badkamer hadden gemaakt om 3 uur. Ze hadden staan giebelen en liepen dubbel van de lach de trap ook af. “Ach, dat viel toch wel mee hoor, jullie hielden je best wel in vond ik, en ik was toen toch al wakker.” zei ik en ze keek zo lief.

Ik heb inderdaad niet zo bijzonder geslapen, elke 2 uur wel even wakker vanwege een hittegolf en ook opkomend maagzuur verhoogde de bedpret enorm. Om half 1 heb ik Perry nog gebeld, ik dacht dat hij wel al in het hotel zou zijn maar niet dus. Zonde dat hij zo schrok van mijn telefoontje; hij dacht dat er wat mis was.
Ze zaten in een diner met een hele leuke show en de show was net afgelopen. Hij is toen maar naar buiten gelopen om in alle rust een verstaanbaar gesprek te kunnen voeren. Zo leek het net een beetje of hij naast me in bed lag.

Om half 11 vanmorgen hoorde ik opeens de voordeur gaan en was blij verrast dat het Perry al was; ik had hem pas tegen 4 uur thuis verwacht. Heerlijk staan kroelen en op de schommelbank lekker bijgekletst.
Tuurlijk heb ik hem gemist maar geen haar op mijn hoofd die erover dacht dat hij tijdens het holdingweekend thuis zou overnachten; ik zou geen rustig moment hebben gehad wetend dat hij doodmoe nog naar huis zou moeten rijden en dan de volgende ochtend niet uitgeslapen weer de weg op zou moeten om op tijd in Antwerpen te zijn. Nee hoor, veel leuker dat hij redelijk onbekommerd kon genieten van het uitstapje.
Bij thuiskomst liet hij me een kaart zien van de ‘holdinggangers’, ik dacht een soort “Hallo we hebben je gemist” kaart maar het bleek een tegoedkaart te zijn; om samen een weekendje Antwerpen te doen zodra ik opgeknapt ben. Heerlijk! De tranen schoten in het rond bij het lezen van al dat liefs, wat een heerlijk cadeau!

Het weer is hier een stuk beter dan gisteren! Suzanne heeft de pluksla die ze 2 weken geleden had gezaaid verspeend en in 2 bloembakken met verse potgrond gedaan. We zijn heel benieuwd of we er over een paar weken al van kunnen eten. Morgen wil ik als het effe kan op de markt kijken naar jonge tomatenplantjes want die zijn niet opgekomen (oud zaad). Lijkt me leuk om trostomaatjes of cherrytomaatjes tegen de pergola op te laten groeien bij het terras. Ze ruiken ook zo lekker kruidig.

Nou samen met Suzanne piepers jassen voor de frietjes. We gaan super ongezond eten; we hebben zoveel snacks in de diepvries die ook eens opmoeten dat het hier net een snackbar gaat lijken. Morgen komt mijn moeder weer voor ons zorgen en dan eten we weer een week lang super gezond, dus het kan wel voor een keer slecht doen.