‘k Heb er bijna de hele dag aan zitten werken, maar het eindresultaat mag er zijn, de hoeken zijn haaks, hij ligt en hangt mooi plat en het optisch effect is mindblowing!

Eerst heb ik de achterkantstof gestreken en op de tafel vast geplakt met schilderstape. De tussenvulling -vrij van zwarte draadjes- heb ik er daarna glad opgelegd, en daarop de top. Met de vierkante snijlat zette ik de eerste hoek haaks, en met een lange meetlat heb ik eerst de onderste blokken uitgelijnd en op de rand vast gespeld.

Daarna wreef ik met de lange lat de top glad omhoog, en voorzichtig om de top niet te verschuiven, keek ik daarna of de middenlijnen recht en haaks op elkaar lagen. Dit was zo, en ik zette het midden vast met een speld; toen ben ik de bovenrand gaan uitlijnen en vast spelden, en daarna de zijkanten.

Met het uitlijnen trek ik zachtjes tot het goed ligt, en dan speld ik het vast.

Toen alles rondom vast gespeld zat, en de hoeken nogmaals gecheckt op haaks liggen, heb ik de rest van de oppervlakte met spelden vast gezet. Waarom deed ik alles met spelden? Echt niet omdat ik mijn tacker kwijt was, maar ik wilde laten zien dat je ook zonder kunst en vliegwerk een kleine quilt kan sandwichen.

Wel is het zaak dat je je niet prikt, en dat gebeurde bij mij, en ik zag het pas toen ik bloed op mijn hand zag. En o jee, ook op een wit stukje stof zat er een dikke druppel bloed. Suzanne liep net toen ik een kreet slaakte de kamer binnen, en keek bezorgd toe hoe ik het bloed met mijn tong aanraakte. “Die is gek geworden.”, moet ze gedacht hebben, maar ik legde uit dat je met je eigen speeksel vers bloed uit katoen kan halen. Ze keek erg vies, maar moest met eigen ogen constateren dat ik de met speeksel nat gemaakte vlek er zo uit depte met een droge tissue. Verwdenen als sneeuw voor de zon!

Het doorquilten heb ik met de walkingfoot gedaan, met onder en boventransport dus, en met gewone witte polyester onder in de spoel en transparant garen bovenop. Heel erg op het gemak, in de ditch, en alleen de buitenste randjes van elk blok, dus niet elk strookje, en ook niet het middelste gekleurde blokje. Toen dat klaar was, heb ik even moed ingedronken (koffie) en daarna heb ik de quilt vierkant gesneden, de bies van witte stof gesneden en na het eten ging die er op. Plan A was dat ik de bies naar de achterkant zou omslaan, zodat deze aan de voorkant helemaal niet te zien zou zijn, maar dit werkte in de praktijk niet zoals ik in gedachte had; veel te veel bulk in de hoekpunten. Gelukkig had ik genoeg breedte van bies om hem in het zicht te maken, en aldus geschiedde plan B. Daarna was het een kwestie van ophangsleuf met de hand tegenzomen en de uitgeprinte -en dmv strijken de inkt gefixeerd- label er op te naaien, ook met de hand. Een dunne metalen buis door de sleuf, dik nylondraad door de buis getrokken, en hangen maar. Perry heeft al een mooi plekje op kantoor, morgen zal ik wel zien waar dat is.