Vanmiddag ben ik naar Heerle geweest, de open-dag van Janny’s quiltwinkeltje, en het was er heel erg druk! Echt een komen en gaan van dames die niet alleen voor de workshoppresentatie kwamen, maar ook even later bij de kassa stonden met een trofee, een lapje of een patroontje. Ik had ook een paar lieve lapjes gevonden en een meter TimTex voor mijn moeder, en laat ik nou dat rolletje TimTex op de toonbank liggen. Moet ik morgen maar even om gaan, dan hoop ik ook wat meer met mijn hoofd erbij te zijn voor wat kletsen met Janny. Hoofdpijn en een volle zaak met kwebbelende dames is geen goede combinatie. Dat in ons nieuwe huis de tegels in de keuken er nu in liggen, was wel weer heel fijn om te zien, grote lichtgrijze tegels van 100×100, wat een joekels! Ik was al vergeten welke we hadden uitgekozen. In de badkamer stond een heteluchtkachel te blowen, ws gaan ze hier morgen aan de slag met betegelen.

Vanmorgen had ik een bak, echt een Shirley-actie. Ik was nogal laat op gang gekomen vanmorgen, en eer ik aangekleed was en gegeten had, was het al half 12, en toen hoorde ik de papiercontainerwagen de straat uitrijden. Helemaal vergeten de container aan de straat te zetten, en toen ik mijn hoofd buiten de deur stak was de wagen al uit het zicht. Ik baalde als een stekker, want de container zat echt tot aan de rand toe gevuld, en ze komen slechts 1x per maand om hem te legen. Dus besloot ik maar om de helft van de papiercontainer in vuilnisbakzakken te stoppen en deze in de container bij ons nieuwe huis te stoppen; in die wijk wordt de container elke 2e woensdag van de week geleegt.

Ik sta op het punt om weg te gaan, ben boven bezig met ramen dicht te doen als ik de papiercontainerwagen weer hoor, hij draait de straat in paralel aan onze straat maar dan aan de andere kant van de rotonde. Ik schiet naar achteren, leeg de vuilniszakken vol papierzooi weer in de container, stamp het nog even aan want het is er dwars in gegaan, en ga op een holletje met de zware container achter me aan trekkend over de rotonde -een automobilist stopt lachend voor me- terwijl ik heel hard "Joehoeee" roepend naar de papierwagen ren. Gelukkig kijkt een knul op terwijl hij de laatste container van het rijtje terug zet, hij ziet me en zwaait.

Gelukkig, ik kan van draf naar gewoon lopen gaan, hij loopt me tegemoet en neemt de container over van me. "Zo hard moeten lopen of zo’n slechte conditie mevrouw?", vraagt hij grinnikend en ik antwoord hijgend dat het allebei is. Heel tevreden maar met een akelige smaak achter in mijn keel loop ik terug naar huis, een lege container huppelt over de stenen achter me aan.