Dankzij de verhalen van het quiltweekend loop ik nu 3 dagen achter, want maandag en dinsdag is er ook het e.e.a. gebeurd, nee toch? Ja echt wel! Neem maar wat te drinken er bij, want het is weer een heel verhaal.

Maandag: ik vind dat het snijden van de 4 zijden van blokjes makkelijker moet kunnen, zeker als ik diagonalen moet snijden zonder dat alles verschuift, en dus ga ik knippen, plakken en duwen en genieten van gedane arbeid:

dit had ik veel eerder moeten doen, want het werkt zalig, en zo stabiel ook.

Maandagmiddag en ik leeg de vaatwasser; er zit wat papier op het filterdeksel, en ik draai het los om hem ook van binnen schoon te maken, en het leek even of ik aan de roulette tafel stond, ik hoorde wat rollen en ergens invallen. Neee! Met mijn vingers kan ik er niet bij, dus hoop dat het gewoon helemaal in een gat is gevallen en geen kwaad kan. Ik draai het filterdeksel er weer op, en zet de vaatwasser aan, maar na het horen van een koffiemolen-geluid zet ik hem net zo snel weer uit. Het ding dat ik hoorde rollen kan wel kwaad. Ik sta al op het punt om de monteur te bellen, maar besluit toch nog even te kijken of ik er echt niet bij kan. Ik krijg het kapje van het pompje er ook af, en zie tussen de schoepen van de afvoer een kogeltje zitten, van een lager? Met mijn magneetpen krijg ik het niet te pakken, maar met een puntig tangetje krijg ik het er na veel vissen uitgewipt, en het blijkt een kogeltje te zijn met een gaatje er in. En toen viel het muntje, daar was dus het bolletje van het zilveren D.E. lepeltje gebleven, die ik vorige week miste. De vaatwasser deed het daarna weer prima, dus heb ik mijn aankopen van het quiltweekend alweer terug verdiend.

Of werkt dat zo niet?

Dinsdagmiddag ben ik naar de bee bij Miranda gegaan, heb niet veel gedaan, behalve patroon over getekend voor mijn volgend project (niet zuchten, ik heb iets nodig dat ik met de hand moet kunnen doen); het is de nieuwste BOM van Ester Aliu, klik op het plaatje en je komt bij haar BOM

 
Ik wil hem met de hand maken, ik begin gewoon en als het niet gaat (last krijg van mijn arm) dan ga ik over op machinaal appliqué, ik wil hem in ieder geval maken van de stoffen die mijn moeder heeft geverfd, die ik voor mijn verjaardag had gekregen. Ik moet even kijken wat ik ga gebruiken als ondergrondstof, neutraal is misschien wel het mooist.

Vanmiddag heb ik gewerkt aan mijn lelijke lapjes project voor het volgend quiltweekend, 17 t/m 20 mrt.; we kregen 3 lelijke lapjes (nou ja, 1 lelijke, 1 moeilijke en 1 best wel leuke), en daarvan moesten we iets maken, je mocht er zelf 1 lapje nog aan toevoegen. En mijn ocean waves blok is af, ik ben niet genoeg stof over om er nog een rand rond te maken, wel genoeg voor de bies o.i.d., ik weet nog niet wat ik er van ga maken, een miniquilt of een kussen, een tas of een placemat.

En dinsdag moest ik naar de fysio, om half 10 had ik volgens mijn agenda een afspraak, en ik zat braaf te wachten, en te wachten, tot ik om kwart voor 10 bij de balie informeerde of de afspraak wel klopte, het zou niet de eerste keer zijn. En jawel, ik stond pas om 11 uur op de agenda, dus ben ik lekker naar huis gegaan, kon ik nog een bakje koffie doen en Bones afkijken. Om 11 uur kreeg ik 25 minuten lang een hardhandig geduw, gedruk en gekneed op mijn onderrug, ze weten ook altijd de zere plekken feilloos te vinden he.

De fysio is nodig voor mijn onderrug, of bekken, één van de twee, ze zijn er nog niet uit. Ik word eerst 5x behandeld voor mijn s-i gewricht, dat zit muurvast, en als de klachten (irritatie van de ischias) nog niet verminderen, dan word ik behandeld voor de andere optie, een instabiel bekken. Ik had tot dinsdag geen pijn, dinsdagmiddag begon het meer te tintelen in been, 's avonds leek het alsof ik in de brandnetels had gerold met mijn bil en li. been, en ook vandaag voelt het behoorlijk bagger in mijn li been en onderrug. Ze zeggen dat het eerst slechter moet gaan eer het beter gaan.

Sinds begin december ben ik door een molen van onderzoekjes geweest, eerst gewone foto, toen MRI scan, en daarna nog 2 lumbaalpuncties, om kanker of Lyme uit te sluiten, want dat er iéts de zenuw irriteerde was duidelijk; maar om begin december gewoon klakkeloos met de fysio te starten -wat mijn huisarts voorstelde, je gelooft je oren toch niet!- vertikte ik. Eerst goed uitzoeken en het een en ander uitsluiten, voordat de fysio aan me mag komen, want dat traject heb ik al eens gehad en dat was me niet zo bevallen. Het waren best wel spannende maanden, ik ben er ook een paar kilo van aangekomen, want fitness en de DDC durfde ik niet meer aan -ik wilde absoluut niet afvallen-, en de opluchting en ontlading was heel groot toen ik hoorde wat het in ieder geval niet was.

Ik heb er niets van op weblog geschreven, ik wilde mijn ouders niet onnodig ongerust/angstig maken, en toen mijn vader begin december een dreigend infarct kreeg, was het helemaal duidelijk voor mij dat ik het gewoon stil moest houden tot er zekerheid was. Mijn moeder had wel gemerkt dat er iets aan de hand was, ik was voor haar gevoel te onrustig, te productief;  het moederlijk instinct is als het derde oog.

En met een kopje koffie in de maak geniet ik van het eekhoorntje dat van de pinda's smult, elke dag komt-ie even langs