Vandaag zijn we naar Walibiworld geweest, vroeger heette het Six Flags, een pretpark vol rollercoasters in Biddinghuizen, Flevoland. Een rit van ruim 2 uur heen en -vanwege files- ruim 3 uur terug. Ik had een zakje met handwerkspul gisteravond klaargemaakt, vol met rondjes -met deze handige snijmes op maat gemaakt- meegenomen, zodat ik tijdens het lange wachten terwijl de anderen in de attracties zaten wat te doen had. Maar toen we daar net rondliepen dacht ik: "Ho effe, de tijd van op de tassen passen is gedaan moeders, trek de stoute schoenen aan en doe mee." En toen ik tegen de familie zei dat ik het er op zou gaan wagen om ook overal in mee te gaan vielen de monden open. Eerst gingen we in El Condor, waar je onder de baan hing, met je voeten los. Doodeng met in het begin, zodanig dat ik er uit wilde, het feit dat je geen steun onder je voeten voelt maakt het zo eng. Ik was bang met mijn voeten ergens tegenaan te slaan, wat natuurlijk niet gebeurt, anders had ik wel mensen moeten zien strompelen enzo. Na de eerste looping dacht ik dat Tim -die naast me zat- tegen me zei dat er maar eentje was, en toen deed ik mijn ogen open en zag looping 2 op me af komen, aaargh! Maar ik kwam er vrij ongeschonden uit, beetje pijnlijke bovenarmen van het gestoot tegen de beugels maar niet misselijk of zo. na deze dollemansrit gingen we voor wat rustigs, een helaas zeer natte rit in van die ronde bootjes, broeken, jassen en zelfs shirts drijfnat, en het was niet al te warm, dus dat was blauwbekken. Maar we zijn niet gemaakt van koekjesdeeg, en vrolijk gingen naar rit nr. 3, de Goliath, het hoogtepunt vond ik en zeker voor herhaling vatbaar:

De eerste klim omhoog duurt een halve minuut, en dan knal je bijna loodrecht omlaag, waardoor alle lucht uit je longen wordt geperst en je krijgt het gevoel alsof je bekken zo’n beetje tussen je oren zit en je je benen kwijt bent. Maar daarna is het wow, heerlijk rollend en draaiend en door de bochten scheurend; bij 2 (of 3) bulten ga je zo snel omhoog en omlaag dat je helemaal los van je zitvlak komt, je voelt dat de heupriem/beugel je vasthoudt, anders zou je eruit schieten. (een beetje als de snelheidsdrempels bij Heerle maar dan heftiger) Ik heb zo genoten en als we hadden mogen blijven zitten dan had je mij niet horen klagen! Ik ben in achting gestegen bij man en kinderen, dat ik dit durfde. Toen we uit de Goliath kwamen zagen we al donkere wolken in aantocht, maar Perry en Suzanne wilde nog ergens in en toen ze na een half uur klaar waren, begon het al te spetteren en flitste het. Bijna bij de uitgang aangekomen hoosde het en zaten we midden in een hagelbui; je voelt wel dat je leeft in zo’n park! Ik had niet natter kunnen zijn als wanneer ik in het water was gesprongen, bijna iedereen was tot op de huid nat, en toen ik in het winkeltje een droge sweatshirt en 3 paraplu’s had gekocht en buiten kwam, was het droog met een blauwe lucht en een stralende zon.  Er is dus niet veel van Yo-yo’s maken terecht gekomen, want dat was mijn handwerkje dat in de tas zat, ik heb er 10 gemaakt, waarvan 4 in de auto. Ik wil ze op deze tas naaien, niet slecht he. Maar eerst wil ik 2 dingen gelijkertijd doen, de T-star doorquilten en een quiltje maken voor een 2 jarig pleegdochtertje van een vriendin; ik wil de quilt a.s. vrijdag al af hebben, moet te doen zijn toch, hoe groot is een 2 jarig kindje? Is een quiltje van 90x 160 cm groot genoeg?