Wij hebben een stukje tuin dat wat weinig bijna nooit op de foto staat omdat het niet iets is waar ik trots op ben, het is een chaos van wat ooit een gezapig gazonnetje was. In het midden stond de grondanker voor de droogmolen, en onder de beuk en taxushaag groeiden lieve bloemen en hosta’s. De hosta’s en de lieve bloemen verdwenen onder gras en onkruid na onze verhuizing in december 2007, toen werd hier geen onkruid meer gewied maar eens in de drie maanden gemaaid. De grondanker verdween uit het zicht onder lagen compost, en toen we hier in augustus 2015 weer terug kwamen wonen, kon ik hem niet meer vinden en sloeg het voorjaar er op een andere in de grond. Tot mijn grote verbazing paste mijn droogmolenpaal niet in het gat van de anker, ik dacht dat het een universeel geval was, maar niet dus. Zwaar balen, want het was een rotwerk geweest, hij ging er heel zwaar in en nu bleek al die moeite voor niets te zijn geweest. Lees maar hier. De droogmolen kwam in de parasolsteun, probleem opgelost.

 Nu de rest van de tuin (perceel van 600 m2) op orde was voor zover dit voor een mens met meer hobby’s en werk mogelijk is, moest dit stukje ook nog aangepakt worden, onkruiden met wortels en al eruit, nieuw gras er in, appeltje eitje, toch? 4 April ging de schep in de grond, spade breed rijen steken, de rij in stukjes steken, de stukjes eruit trekken, grond afkloppen tegen de schep en de toplaag van onkruid met wortels wegmikken.

Loki kwam poolshoogte nemen

ze vond al dat losse grond wel fijn, eerst dacht ik dat ze achter een muis aanzat, zo diep werd er gegraven, maar het bleek dat mevrouw het een perfecte wc vond, en met haar vonden Zipje en Zopje dat ook. De weken erna lag het werk hier stil, quiltwerk en ander tuinwerk kwam tussendoor, ik had bij mijn favoriete tuincentrum een prachtige Wisteria Sinensis gekocht die vol bloemknoppen zat. Bij gebrek aan een geschikte pergola (mag niet dicht bij de vijver, want blad en bloem is giftig voor het waterleven) moest er eentje elders gebouwd worden, en zo stond er na een paar uur knutselen en zweten met hulp van Suzanne eentje over de schommelbank heen, 30 cm ingegraven en ondanks dat

 staat hij een beetje veel scheef,

maar dat mag de pret niet drukken, over een jaar of vijf houd de blauwe regen de pergola wel omhoog. De vorstgevoelige rood bloeiende plant dekte ik braaf elke avond af, en ze heeft het overleefd!

Twee weken later stond de blauwe regen al mooi in bloei en rook heerlijk.

De stokrozen bleken last te hebben van roest, ik heb de aangedane bladeren eraf geknipt in de hoop dat het goed zal komen. Hoop doet leven. De zin om verder te gaan met het onkruidproject kwam maandag met het stijgen van de temperatuur, en na twee uur zwoegen was dit het resultaat

2 uur over dit rotstukje, hoe is het mogelijk! Keiharde grond onder een onkruid laag, diepe penwortels en heel veel dikke wortels van de hagen zorgden voor oponthoud, zand zat tot in mijn navel, en het was warm met het zonnetje brandend op de rug. Niet zeuren, gewoon doordoen, anders is dit over een maand nog niet klaar. Er kwam dinsdag een bij de Boerenbond gekochte bak op de plek,

snel een kek rastertje gemaakt van bamboestokjes om te voorkomen dat de katten denken dat dit hun wc is,

en nadat ik er worteltjes, pluksla en 3 courgettes in had gezaaid ging er een vliesdoek overheen. Er is nog ruimte om een rijtje Paksoi te zaaien, maar die kunnen pas in juli in de grond omdat ze anders gaan schieten, zo las ik op het pakje zaad.

Donderdag ging ik verder, ik kwam halverwege de andere droogmolenanker tegen, het gat was even groot als de andere, dus ook onbruikbaar. En niet lang hierna ontdekte ik er nog eentje, in de oksel van de grondanker die ik er in 2015 in had geslagen, en ik zag nu waarom het toen zo lastig was gegaan.

en deze derde bleek dus de juiste te zijn, hoera. Minder hoera is dat de beukhaag in de weg staat, er moet een stukje af vrees ik, of ik graaf deze grondanker er uit en zet hem een stukje naar rechts? Nââh,  ga wel snoeien.

Na flink graven en wrikken kreeg ik de twee foute palen uit de grond, en ging ik verder, ik hoopte vandaag deze klus te klaren zolang ik niet al te veel last kreeg van schouder, pols of rug. Twee rijen verder stootte mijn schep weer op iets van metaal,

en met een “What the fuck man!” kwam er nóg een grondanker tevoorschijn, deze was ook te klein en ging er ook uit. Ik hoop dat dit de laatste is,

ik zal ze met de ijzerboer meegeven, want wat moet je ermee? En zover ben ik gistermiddag gekomen, mijn handen wilden niet meer.

De grond ligt al klaar om er gras in te zaaien, ik moet nog wel een stukje ont-onkruiden, want anders zit deze zooi zo weer overal:

ik denk dat ik nog tot aan beide -voor de kijker achterste- pergola palen ga waar de druif tegenaan staat, dus diagonaal gaat er nog een hap onkruidveld uit.

Onder de pergola zal het vast vol wortels van de druif zitten die ik niet wil beschadigen, en het zit er wel vol klaver maar geen akelige penwortel-onkruiden meer. Misschien doen ik vanmiddag morgen nog dat stukje, de grond is na de hevige onweer en regenbui van vannacht waarbij er 15 mm water is gevallen niet meer te nat, gelukkig ook niet meer zo warm als eergisteren; van 20 naar 31 naar 17 graden in een halve week tijd. Je kan momenteel de regen uit de lucht plukken, ik heb geen zin om me voor hooguit een uurtje vies te maken. Eens kijken wat ik nu kan doen, even wat naaien? Yeah!