Hoe door te quilten, dat was de vraag die mij een halve dag bezig hield, Jon hielp mee met nadenken,

Het was hard werken, dat nadenken

maar er schoot ons niets te binnen, tenenkrommend

Om drie uur wisten we het nog niet, maar toch haalde ik de naaimachine en verschillende garens naar beneden, en met de quilt voor me op tafel forceerde ik mezelf tot een plan, genoeg getreuzel.
Talk to me baby.
De quilt vroeg om eenvoudige golvende lijnen van rand naar rand, ook wel organische lijnen genoemd, en ze mochten ongelijk zijn. Van alle klossen en kleuren garens won de gebroken witte Serafil van Mettler. ?  dit was de dunste en gladste, en had geen last van de lijmspray (sloeg dus geen steken over door de plak, ik weet gelijk weer waarom ik de spuitbus nooit meer gebruikte). Mijn naaimachinenaald werd stroef van de lijm, en dus smeerde ik het in met Sewers Aid, een siliconenolie in een klein flesje, oa hier te koop. Na twee lijnen quilten haalde ik er een tafeltje bij om het gewicht van de quilt naast me te verdelen

Uiteraard met de hoofd kwaliteitsbewaking op haar troon

Het voetensteuntje is voor mijn linkervoet, naait prettig vind ik, ik zit dan lekker ontspannen te quilten. Nou, van lekker ontspannen quilten was nog wel spraken bij de de eerste 8 golvende banen,

maar daarna kwam er toch iets meer girlpower aan te pas. Twee banen klaar, even pauzeren. Het begint gelukkig al af te koelen, eerder op de dag was het 36 graden, klaag klaag, zucht zucht. In Afrika is het pas heet, niet zeuren!

Loki kwam er gezellig bij liggen,

ze lijkt in dromenland maar is toch allert

En met de ventilator op me gericht ging ik dapper verder, het is half acht en mooi geweest voor vandaag, Jon hoort een quilt op de grond vallen en komt er gelijk aan. Oh, ben je nog niet klaar? Oké, toch al over de helft, niet verkeerd.

Valt me niet tegen,

hij ging er even lekker voor liggen

Maar ai, op de achterkant zie ik een paar plooitjes

Jon ziet het even niet meer zitten

Kop op, het zit aan de achterkant, geen hond die het ziet.