Het regende begin van de middag een beetje toen ik de katten naar buiten liet, Loki schoot er als eerste uit en Jon rende er achteraan, maar bleef halverwege het terras stil staan toen hij de regendruppels voelde. Loki was onder het afdakje gedoken, maar Jon rende maar heen en weer door de hele tuin, alsof hij een droog plekje zocht. Arya voelde al nattigheid in de deuropening en deinsde terug toen ze allemaal druppeltjes water naar binnen zag vallen, ze bekeek ze aandachtig, snuffelde er aan en ging toen op het kussen bij het raam liggen, ze bedankte voor de eer. Na een half uurtje stond een puitnatte Jon voor de dichte schuifpui te blèrten, hij wilde duidelijk naar binnen; Loki -die al die tijd rustig onder het afdakje op het witte tafeltje had gezeten en zijn acties vast geamuseerd had bekeken- kwam ook naar binnen. Helemaal afgepeigerd ging hij op de bovenste kussen van de klimtoren liggen en was knock out voor een paar uur, wat een rust.

Toen Jon weer naar buiten wilde liet hij dit duidelijk weten, eerst door een beetje te miauwen en aan de deur te krabben,

er kwam niet de gewenste reactie, dus ging zijn keeltje wat verder open en ging hij er bij staan

komt ze al?

en toen ik niet gelijk vaart maakte, begon hij met zijn voorpoten driftig te krabben tegen het raam,

Omdat het fris was wilde ik de schuifpui achter zijn kontje weer dicht doen, maar hij draaide zich razendsnel om en stak daar letterlijk en figuurlijk zijn pootje voor. Hij probeerde de kier van de deuropening groter te maken, en ik schoof de deur ietsje verder open, en toen rende hij vrolijk huppelend de tuin in. De schuifpui ging een paar tellen later toch dicht, Jon kwam gelijk aanrennen toen hij dit hoorde, ik deed de schuifpui weer open en hij schoot naar binnen, het was veel te nat aan het worden nu het harder regende. Hij liep achter me aan naar boven om op de vensterbank te gaan slapen, na eerst Loki begroet te hebben. 

En toen had ook ik weer rust.