Heb je net het stoepje schoongemaakt, de blaren van de vorige keer zijn nog niet ingedroogd, of je kan alweer een laag van de stoep en oprit schrapen. En je doet het om sociaal te zijn, want de postbode, krantenjongens, folderjongens en andere aanloop wil je veilig van je erf af hebben na gedane diensten te hebben verleend, toch?

Wij hebben gelukkig 2 metalen sneeuwschuivers, van de Boerenbont (allemaal uitverkocht wanneer je ze nodig heb, dus eentje op reserve is handig en slim, vooral slim), en daarmee kan je lekker functioneel  schrapen. Zoals vanmiddag, ik was klaar met het stukje vlak voor de oprit, toen ik halverwege op straat een hele dikke plak afschraapte, en zo op de kale straatstenen stuitte, da's pas kicken. Ik schoof de dikke ijsplak het plantsoen in, en zonder enige moeite schoof ik al schrapend weer een dikke plak maatje grindtegels af, jottum! Maar ik ben gekke loetje niet, ik heb een groot deel van de straat grenzend aan ons perceel gedaan; in het midden was het haast niet weg te krijgen, dus na een half uurtje schrapen hield ik het voor gezien; beetje lichaamsbeweging is goed, maar je kan alles overdrijven. Daarna gelijk gestrooid met die magnesiumschilvers, ook van de Boerenbont. Helaas heb ik deze Wovel nog niet gezien bij dezelfde winkel, anders wist ik het wel.

Marie-Thérèse bracht me op het idee, hopelijk is hij binnen voordat de sneeuw weg is. En van MT naar FoodCurious blog oh die zalige macarons, maar man wat kletsen die kerels zeg, en ik versta er geen hout van, maar wat ziet het eindresultaat er lekker uit! Dan is wat ik doe in de keuken maar broddelwerk, aanmodderen en hopen op een eetbaarproduct op het bord. De rest van zijn blog is ook leerzaam, curieus, zouden onze Zuiderburen zeggen.