We rijden na een licht ontbijtje bij Dennies naar Toronto, waar we de CN tower willen bekijken (soort Euromast, maar dan net iets hoger), maar voordat we daar zijn, duiken we eerst in een kasteel genaamd Casa Loma,

dit filmpje is niet door mij gemaakt, de tuin was geen pretje om doorheen te lopen vanwege de hitte, nooit eerder was het zo warm in Toronto, hoorden we over de radio. Het kasteel was helaas niet zo koel als waar kastelen om bekend staan, de grote ventilatoren in de vertrekken waren favoriete hangplaatsen. Prachtige dingen gezien, de kleding, het glas in lood, de plafondbeschilderingen, en er lag zelfs een quilt op bed, hoewel hij zich slecht liet fotograferen. Een wholecloth met mooi quiltwerk en trapunto. In het restaurantje in de kelder hebben we wat gegeten en gedronken, en toen zijn we doorgereden naar Toronto centrum.

Parkeren in het centrum recht tegenover de CN Tower, wat wil je nog meer? Nou, dat degene die het parkeerkaartje koopt, deze ook achter het raam van de auto plaatst ipv in haar tas meenemend; dat ben ik ten voete uit. Pas toen we helemaal bovenin de toren stonden, te genieten van het uitzicht, en ik even op het kaartje keek om te zien hoe lang de auto daar mocht staan, zag ik op het kaartje staan dat de auto weggesleept zou worden bij het niet aanwezig zijn van parkeerbon. Ik hoopte maar dat de zeer nors kijkende parkeerwacht in het hokje het zich wel zou herinneren dat we betaald hadden, ik had namelijk  zo uitbundig naar hem geglimlacht, dat hij zowaar ook terug glimlachte, en hij had gezien uit welke auto we waren gestapt, omdat hij mijn ventje met een grote brul nog even duidelijk maakte dat hij de auto nog verder naar voren moesten zetten, boem is ho. Maar ik liep niet op mijn gemak, wetend dat de auto weggesleept kon worden, en dan zo hoog in de toren, en we waren dan ook blij hem te zien staan, naast de grote bouwput. Even naar beneden gaan was geen optie, eenmaal buiten geweest mocht je niet meer terug naar binnen op hetzelfde kaartje.

We kregen nog een 3D film te zien over survers in een tropisch oort, nah, viel een beetje tegen vond ik, egotrippers op een plankje op de golven; het enige leuke aan deze film was de 3D uitleg over de sterren en manen. Ook maakten we een ritje in zo'n cabine, nou ja, je zit stil in de cabine, maar de stoelen bewegen mee met het beeld dat je  op een scherm voor je ziet, achtbanen en vrije vallen, zulk shit. Leuk, maar dat kan ik op de kermis ook doen, daarvoor hoef je niet naar Toronto.

Een verdieping van de toren bestond een klein deel van de vloer uit glasplaten, heel apart om mee te maken op deze hoogte

Hier een filmpje, van YouTube afgeplukt: Ik durfde dit niet, in geen 100 jaar!

Met de lift naar beneden ging weer supersnel, en nu ik bij het raam stond kon ik een kort filmpje maken, elk zwart streepje dat je voorbij ziet flitsen is een verdieping:

ben ik blij dat we niet met de trap omlaag moesten! Nou ja, als het moet dan kan het hoor, maar -en daar ga ik weer- liever niet met deze hitte. Wachtend bij de liften zag ik dit patroon voorbij lopen,

daar zie ik wel een quiltje in, of heb ik die al gemaakt?

Tegen alle weersverwachtingen in hielden we het droog, en zo reden we terug naar Niagara Falls, naar ons motel.

RBC was ook in Toronto aanwezig, maar dan niet als voetbalclub, haha, dit bedrijf zit beter bij kas, als bank zijnde. Het streepje water wat op de foto rechtsonder te zien is, is Lake Ontario, immens groot.