Beetje langdradig blogje misschien, hahaha hoezo misschien. Ik merkte in mijn mailbox dat beginnende machine patchers mijn blog zijn gaan lezen, en dat maakt de docent in mij wakker.

Zo leuk om al die schattige stofjes te zien

Hup op elkaar met de richeltjes van de naden stotend tegen elkaar aan

Naaien maar, niks mis met op z’n plek houden met de vinger ware het niet dat ik er niet mee onder het naaivoetje kan komen. Kan wel maar doet zeer. Ander nadeel van de vinger gebruiken is dat je te hard kan drukken waardoor je de doorvoer remt waardoor je stof kan laten rekken. Nou zal het in dit geval meevallen, maar bij stof randen die schuin van draad zijn gesneden is dit wel heel link.

Ik gebruik dus liever mijn tornmesje om het kruispuntje plat en zonder verschuiven door te voeren 

En te zorgen dat het mooi plat blijft liggen

Ik naai de blokken aan elkaar zonder tevoren setjes te maken, anders krijg je van die mooi afgestemde kleuren voor zover dit kan met al deze scraps. Alleen bij de laatste twintig heb ik even bekeken of de combinaties een beetje goed waren. En dan opeens ben je zonder spoelgaren aan het naaien, balen. Deze Pfaff geeft geen seintje als de spoel bijna leeg is, de oudere doet dat wel en daar raak je snel aan gewend

Met een vol spoeltje weer verder zonder de bovendraad af te knippen, ik zet het voetje boven de plek waar het mis ging, haal hier de onderdraad omhoog (naald laten zakken en weer ophoog, en dan trek ik aan de bovendraad)
  Er het voetje boven de plek zetten waar je later verder wilt gaan met naaien,  maar niet laten zakken want dan klemmen de spanningplaatjes het bovendraad vast

Trek de bovendraad terug naar boven en rol deze op de klos zodat de lus naast het voetje  is verdwenen,

Lus van bovendraad is weg

en na een aanhechting waarbij ik de lichte onderdraad vast houd om knopen te voorkomen, ga ik weer verder

Nog zoiets, als je denkt dat de punt van het tornmesje zijn werk goed doet maar je begint toch te verslappen en naadtoeslag stroopt op tegen het voetje

Dan is het fijn als de naaldstand automatisch omlaag is bij het loslaten van het gas, voetje omhoog en weer zakken,

en nu is de hobbel onder het voetje weg

Over verslappen gesproken, damn, dit is me dus meerdere keren overkomen

Open geslagen zie je beter wat ik verkeerd heb gedaan

Uithalen en opnieuw naaien en nu wel goed, en omdat ik het uithalen zat ben leg ik de resterende blokjes klaar voor het grijpen zonder na te moeten denken

Jon komt even kijken hoe het erbij staat, hij begint onderhand honger te krijgen

Even bijkleuren

Lekker warm aan de buik

Ben je bijna klaar?

Gaat niet echt snel he

Eindelijk af

Jon was ondertussen erbij gaan liggen

Zei je wat?

We gingen naar beneden, eten in het bakje van Jon doen en zelf een kopje koffie halen, en ging snel verder. Ik liet de blokjes per drie aan elkaar zitten, past precies op mijn strijkplankje (ja ik ken die vierkante wollen -vervilte- strijk matten, maar deze koste me niks en doet het prima voor dit werk)

En dan strijk ik ze zodanig dat ik de minste hoge bobbel van naadtoeslagen krijg, dus niet zoals het linker blokje, maar zoals het rechter, de weg van de minste weerstand.

En zo zien tachtig blokjes er uit

De grote klus van alles tot een quilttop naaien kan beginnen ? en nee, geen idee hoe groot hij gaat worden.