Al 7 nachtjes geslapen in ons nieuwe huis, het is nog wennen waar de dingen staan of moeten komen te staan. Zo loop ik als ik het broodbakblik heb gevuld de verkeerde kant op richting BBM, hij staat nu links op het aanrecht ipv rechts.  En als bij Tim de wekker afgaat slaat hij steeds tegen de muur om hem uit te zetten en als hij met slaperig hoofd uit bed wil stappen zit daar ook dezelfde muur in de weg. Het douchen is ook even wennen, niet in de laatste plaats omdat er geen douchedeur nog zit, maar ook vanwege de vele mensen die op het zelfde moment de deur uit moeten, nl als de oudste 2 ook gelijk het eerste uur moeten beginnen moeten we allemaal om 5 over 8 de deur uit. Nou zal dat vanaf volgende week wel veranderen zodra Suzanne en ik op de fiets naar school gaan, dan moeten we om 10 voor 8 vertrekken; Suzanne heeft er heel veel zin in, ik heb er gemengde gevoelens over maar het zal wel heel goed zijn voor lijf en zo.

We gaan kijken voor een los staand tafeltje voor in de keuken, niet al te breed maar wel breed genoeg om er met minstens 4 man aan te eten ’s morgens (de heer des huizes ontbijt niet); we lopen nou van keuken naar kamer met bordjes, beleg, enz. en nou is dat heel normaal voor ik gok 75% van de huishoudens, als je een woonkeuken gewend bent is dat niet zo makkelijk om aan te wennen. Het tafeltje heeft dan ook andere voordelen: als ik nu iets uit de oven haal moet ik wel 4 stappen lopen om bij het aanrecht te geraken, en als de schaal erg heet is (dus de ovenwant te dun) dan is dat link. 

De stoel staat er zodat ik erbij kan zitten als ik de handleiding van de ovens moet gebruiken als ik ga koken, de inductiekookplaat doet het niet, ondanks de Fischler pannenset, en Miele stuurt na een pissig belletje van Perry as maandag een monteur en niet na 5 december. Gisteren was ik ook al boos geworden aan de telefoon en kreeg toen gedaan dat ze me op een spoedlijst gingen zetten, maar blijkbaar moet je nog bozer worden.