Het ging gisteren (dinsdag) al niet zo lekker met me, de hele dag was ik op zoek naar mijn verloren ring, geen moment van rust in mijn hoofd vanaf het moment dat ik besefte dat ik hem ergens verloren had. En vanaf wanneer was ik hem kwijt, was het maandagavond, toen ik met Suzanne naar streetdance ging en daarna terwijl ze les had buiten een blokje om heb gelopen en even snel een supermarkt in was gewipt. Het kon dan overal liggen! En bij thuiskomst het doek over de voorruit van de auto gegooid, en met opstaan weer het straatje schoongeveegd, de was gedaan, spullen opgeruimd, ooh mijn ring kon wel overal liggen. Ik heb zelfs de vuilnisbakken en containers doorgespit! Dus verder naaien aan de zwevende blokken lukte me niet, ik kon mijn hoofd er niet bij houden, en zo te zien aan het resultaat vanavond, is me dat vandaag ook niet helemaal goed afgegaan. Ik had na het eten de blokken tot rijen gemaakt, en wilde na het strijken de stroken er tussen gaan stikken, toen 2 dingen mij opvielen. Je moet ook wel blind zijn om ze niet te ontdekken

After discovering I lost my ring yesterday morning, I couldn’t focus on my quilt, and neither could I today, even the mouse made a heavy sigh: "how could you?". I don’t know where I lost my ring, was it the evening before, somewhere in the snow of was it this morning, when I was clearing the snow from the enterence. Made me sick to the stomage, just the thought of never seeing it again. I got it for my birthday 4½ years ago, and it almost fitted back on my ringfinger again, I was so looking forward to that day. I wanted to finish the top this evening, and after ironing the rows and laying them out on the floor, I noticed 2 things I did wrong. I didn’t feel like undoing them tonight, will do tomorrow, and I watched Midsomer Murder instead.