Hier zie je Zopje, die de hele week de tijd kreeg om de Japanse quilt plat te liggen (onderkant ligt naar boven en tussenvulling lag er ter bescherming)
en Witje op zijn muis, die aan zijn garagedeuravontuur niks heeft over gehouden, op een gezonde afkeer van die deur na; wat een energie straalt er van katten af he. Slaapverwekkend haast, maar die tijd heb ik weer gehad hoor, overdag wordt er niet gedut.
Zaterdag kreeg ik mijn ventje weer met stokken het bos in (ik hoefde hem geeneens heel hard te slaan) en we liepen in 40 minuten slechts 3,4 km; een laag tempo vanwege een drassig bospad is daar denk ik mede debet aan. Wel heerlijk om weer in beweging te komen, ik voelde aan mijn rug dat het geen overbodige luxe was en merkte aan de vermoeidheid en zweten dat mijn conditie ver beneden peil was, en in dat bos beloofde ik mezelf dat ik vanaf nu elke dag een eind zou gaan lopen. En Perry vond het een goed idee, maar blijkbaar zei hij dit gisteren alleen maar om mij stil te krijgen, want toen ik vanmiddag vroeg weer mee te gaan lopen kreeg ik hem niet meer mee; "Vandaag even niet."
Muziek op de oren en lopen maar, genieten van het droge weer voor zolang als het duurt; 45 minuten en 5,6 km later ben ik weer thuis, drijfnat van het zweet en een hoofd als een biet. Bij thuiskomst zaten broer en vader al aan de koffie en na een gezellige klets van een uur gingen ze weer huiswaarts, met achterlating van wisselhuisjes en een licht(gif)groene snijmat van Clover, die mijn moeder voor me op de kop had getikt bij het quiltwinkeltje in Groede. Met deze mat heb ik nu ook goed zicht op het snijden van hele donkere stoffen! De verfrissende douche waar ik vlak voor thuiskomst naar snakte bleef uit, ik was ondertussen al afgekoeld en opgedroogd.
In plaats daarvan heb ik gewerkt aan de Egyptische quilt; eerst heb ik met machinaal trapunto de ‘onderwerpen’ op de middencirkels opgevuld zoals bij dit hoofd van MrsN.