Terwijl de ravioli opstaat loop ik nog even naar boven om wat foto’s op te laden, de spullen van de bee uit te pakken en de wasmand met schoon wasgoed op te ruimen; voor mijn gevoel ben ik niet lang boven, maar als ik in de keuken stap zie ik het deksel van de pan flink huppelen en is de bodem al lekker aangebrand. Doe ik express voor het rustieke kampvuursmaakje, tuurlijk kul.

gelukkig bleef er genoeg over om van te smullen:

Dochterlief -die het aanbranden van het eten als de normaalste zaak van de wereld vond- liet me later dit filmpje zien uit een aflevering van Supernatural, een serie die we trouw volgen. Heerlijk liedje, terwijl het haar meer om het ventje gaat.

Moraal van dit verhaal: delegeer wat meer.