Had ik al geschreven over die ene warme dag in de vakantie dat ik de kids meenam naar een vlindertuin in Zeeland; voorbij Goes de polders in en in een dorpje stond daar de kas van de vlindertuin. De meisjes hadden er best wel zin in, zoon ging mee omdat ik hem geen andere keuze gaf. We liepen daar in de warme kas en zagen veel mensen met vlinders op hun handen. Hoe we ook ons best deden met lief doen naar de vlindertjes, niet 1 wilde bij ons landen. We kwamen er halverwege achter dat dit te danken was aan de honing die men op hun vingertop hadden gedaan, dus gauw het kronkelpaadje terug gelopen tegen de stroom bezoekers in om ook een vinger te dippen in het bakje honingwater. Nog geen meter gelopen en ja, daar had oudste dochter als eerste beet. Junior en zoon balen, ze moesten heel hard hun best doen om ook bezoek te krijgen, gelukkig was als 2e junior aan de beurt.  Zoon had de moed al opgegeven, stomme vlinders en zo, maar op een gegeven ogenblik zat er eentje een hele tijd op zijn t-shirt en opeens sprong die over op zijn hand en toen zag je dat een stoere jongen van 13 het stiekem toch heel leuk vind, dat ‘gedoe’ met die vlinders. Na een half uurtje hadden ze het wel gezien en gingen we naar het restaurantje om er toch een ‘middagje uit’ gevoel aan te geven. Heerlijk gegeten, ijsje aten we op in de tuin, die vol hoge en dichte beplanting paadjes was. Lekker koel.