Net als in bijna het hele land zuchten we hier ook onder een dikke laag sneeuw, vooral de tuin heeft het zwaar te pakken.
Stond het pampasgras tot gistermorgen nog fier met ontelbare dikke pluimen rechtop, het ziet er nu uit of Zipje en Zopje met hun vriendjes er middenin zijn gesprongen. Alle takken liggen op half 7.
Foto voor het feestje

en foto na het feestje

De buxusheggetjes zijn ook 4 keer breder dan gisteren, de zware sneeuwlading duwt de takken ver uiteen, gelukkig niet kapot. Ik heb bij 1 rij de sneeuw eraf geslagen en toen veerde hij weer mooi terug in de bijna oude vorm. Er is dus nog hoop. Alleen heb ik de rest (tientallen meters) niet bevrijd van de sneeuwlaag omdat ik dacht dat de dooi dit we zou doen voor mij, maar helaas. Ik zal zo dus toch met handschoenen aan alles losschudden. Deze keer niet mijn mouwen in.

En dan nog een hele hoge smalle conifeer die horizontaal ligt. Ik hoopte dat het hierbij ook een kwestie was van losschudden, maar hij is ontworteld. Tres trieste.
Het is buiten flink dicht aan het trekken met zwarte wolken, dus dat belooft weer wat voor vanavond.