Hij is af en hangt op een heel mooi plaatsje, naast de kast uit de zon maar wel in het zicht. De oogjes zijn nog aan het drogen, ik heb het wederom met 3Dkaartenlijm gedaan, waarmee je 3Dkaarten kan versieren (dus niet om er iets op te plakken). Er zit een klein glinstertje in, maar dat zit ook in echte ogen, vooral de ondeugende ogen glinsteren zich suf.

Het sandwichen van de zwevende blokkenquilt moet tot morgen wachten, ons bed is bezet, er zitten nu 3 kinderen naar de Vliegende Panters te kijken. De bak popcorn is leeg op een stel niet opengepopte maskorrels na en staat op de grond naast Evelien dus stap ik vanavond op blote voeten op de kruimels want die bak gaat geheid nog een keer om.

Suzanne slaapt vanacht voor de 3e nacht in de logeerkamer; haar computer is hartstikke vastgelopen nadat er een Trojaans paard is binnengekomen. Haar virusscanner was blijkbaar al sinds december verlopen en ze had het 1 keer gezegd tegen Perry en daarna niet meer. Dus toen ze van de week zei "Hee, mijn bureaublad is veranderd en hè? ik ben een paar spelletjes kwijt", had er een bel moeten gaan rinkelen bij mij, maar omdat ze zei dat ze schijfopruiming had gedaan dacht ik niet verder na. Maar goed, Perry is er al een paar dagen aan bezig, het moet na werktijd gebeuren en ja, een dag heeft ook maar 24 uren. Wie heeft dat eigelijk verzonnen, waarom hebben we geen dagen van 48 uur? Zal wel met de zonsopgang en zo te maken hebben, wat natuurlijk nergens op slaat want juist als het donker wordt kan je lekker doorwerken, films kijken, boeken lezen en… ja okay, ik zal maar eens van de koffie afblijven, met 6 kopjes vandaag begint het weer ernstige vormen aan te nemen. Moet ik aan Wien denken, die zegt: " van koffie krijgt je kromme benen en groen haar van". Je kan natuurlijk overstappen op een andere kapper.

Dinsdag op de bee een mop gehoord, een beetje te erg maar goed:

Een hele deftige dame op leeftijd komt bij de dokter en zegt helemaal overstuur: "dokter, u moet me helpen, ik ben gestoken door een bij."  –  "Nou nou, mevrouwtje, rustig aan. Vertelt u maar, waar bent u gestoken?" — "Nee, dat durf ik echt niet te zeggen, ik schaam me dood." — "Kom kom mevrouwtje, ik ben een dokter, tegen mij kunt u alles zeggen." –  "Nee, echt niet dokter, het is zo genant voor me."  De dokter begint zich ondertussen een beetje te ergeren aan haar preutsheid. "Nou, nou, vooruit, ik ben wel wat gewend hoor, zeg het eens, waar bent u gestoken?"

De vrouw friemelt wat aan haar Louis Vuitton tas, zucht heel diep, en dan zegt ze – beschamend naar beneden kijkend – : "Ik ben bij de Aldi gestoken dokter, bij de Aldi!"

http://www.louisvuitton.com/