Vanmorgen om half 9 stonden we in ‘ons’ huis om de meterstanden op te nemen en om samen met de makelaar en Ad (de toen nog eigenaar) alles langs te lopen of alles in orde was, en daarna reden we door naar de notaris om de overdracht te tekenen. Of ‘het transport’,  zoals dat heet. Buiten op het parkeerplaats zagen we de wederhelft van Ad en al kletsend liepen we later het kantoor binnen, en al kletsend gingen Annemarie en ik naast elkaar zitten, met tegenover ons Perry en Ad. Niet helemaal volgens gebruik, de echtparen horen naast elkaar te zitten. "Of zitten we hier ook nog om iets anders te regelen waar ik niet vanaf weet?", vroeg Ad zich hardop af. ☺

Toen we klaar waren bij de notaris gingen Perry en ik eerst naar de sanitairman van Gévier om de bestelling van het bad te doen, de offerte van de tegels te tekenen en toen reden we door naar ons nieuwe huis. Heerlijk gevoel om de deur zelf te openen.

Hier een foto impressie : dit zie je als je binnen stapt via voordeur:

links naast de voordeur is de wc en daarachter is een nis met kapstok. Ik zie alleen al in de hal (of vide) heel wat mogelijkheden voor het ophangen van quilts! ☺

Dan de woonkamer, L-vormig en hier zie je een stukje. Perry probeert de screens uit, de kamer aldaar heb ik ook van buitenaf op de foto gezet, met de gordijnen open allicht. Foto’s van de andere kant van de kamer zijn niet zo bie; door de lichte vloer en de ramen en witte muren komt het niet mooi uit. Later, als de spullen er in staan laat ik wel foto’s zien.

2 foto’s van mijn naaikamer to-be, met een schitterend uitzicht. De kamer is ruim 12 m² groot, en omdat ik mijn pc elders ga neerzetten is hij groot zat.

hier in de hal is een nis van ongeveer 2x 1 meter, met internetaansluiting, en ik denk dat ik hier mijn pc neer ga zetten, met een mooi uitzicht op de straat aan de voorkant.

Op alle ramen aan de achter en zijkanten zitten screens, en we laten er ook overal horren op zetten. Even een shot vanuit de naaikamer naar links en zie wat een grasveld we hebben, eeeh… mosveld. 😉 en recht naar achteren

Deze leibomen zijn van Kastanjebomen gemaakt, nooit eerder gezien en ze gaan er uit ook. Jammer van het groen, maar de wortels drukken het terras op veel plaatsen omhoog, en ook de buren hebben hun oprit al opnieuw moeten bestraten.

wat er ook uitgaat is de grintbak, Perry hoeft maar 1 keer weg te rijden en de garagedeur kan vervangen worden. En ik ben geen grintmens, overal waar ik loop voel ik die kiezelstenen onder mijn schoenen drukken, en de straat ligt ook onder en ik ben geen mens om regelmatig alles weg te vegen.

Tevens gaat het houten dek wat overal rondom het huis ligt er uit. Ook heel zonde, want het ziet er wel goed uit, maar dat het bij vochtig weer spekglad en dus levensgevaarlijk is, hebben we vanmorgen mogen ervaren. Nog voordat we bij de voordeur waren hadden we allebei al een bijna-val gemaakt, alsof je op ijs loopt! Huppetee weg er mee. Maar afgezien van die punten vinden we het een schitterend huis en zijn er heel blij mee.

Vanmiddag ben ik even in m’n uppie terug gegaan, auto vol met een kleine terrastafel en 5 klapstoeltjes, een senseo-app. en wat kopjes en zo, zodat we als we er zijn even een bakje kunnen doen. Ik heb heerlijk op het terras onder het genot van zo’n bakje genoten van de rust. 6 auto’s in 3 minuten hoorde ik voorbij komen; ze zoefden zachtjes voorbij, om dan weer minuten lang niks anders dan de natuur te horen; de hoge bomen die tussen onze tuin en de weg staan maakten het geluid van de zee, heerlijk!