Tussen de chemokuren door had ik meegedaan met een mysteriequilt; je krijgt de maten, kleuren en vormen van wat je moet snijden en naaien opgegeven, maar je hebt geen idee hoe het er uiteindelijk uit komt te zien. Het bleek een frisse quilt van ± 100x 100 cm te worden (ben de maat vergeten) en ik heb hem naar Australië gestuurd, naar Hanny (vriendin van de familie). Ik had nl vanaf het begin van het in elkaar zetten van de blokken door dat deze voor haar moest worden, zo fleurig en met de naam ‘Tulpen uit Amsterdam’  heel Nederlands. Ik heb hem met dunne tussenvulling gevoerd zodat hij zowel aan de muur als op tafel gebruikt kon worden.

Vanochtend mailde ze me, ze had de quilt ontvangen en was er heel blij mee. Ze gaat hem gebruiken als tafelkleed voor afternoon tea als ze bezoek heeft. De timing van de postbode kon niet beter; hij kwam aan op de dag dat haar man 2 jaar geleden was overleden, het werd een beetje een troosquilt. Heerlijk als je zoiets kan betekenen voor een vriendin die ver weg zit.