vanmorgen in alle vroegte is een quiltvriendin overleden, ze was niet meer te genezen met chemo’s of welke behandeling dan ook, en lag thuis te wachten tot haar bootje zou wegvaren. Ik was vrijdag nog bij haar en ze zei toen dat ze hoopte in haar slaap te overlijden, ze was zo moe en zo bang dat haar nog een lange lijdensweg te wachten stond. Gelukkig niet dus, en daarvoor ben ik ook blij voor haar en haar lief, want machteloos toe moeten kijken hoe een geliefde lijdt moet het ergste zijn wat er is. Ze heeft nu rust. Als er reïncarnatie is hoop ik dat ze weer als naaldkunstenaar terug komt, en als er een hemel is hoop ik dat ze dicht bij haar geliefde familieleden en samen met quiltsters en borduursters verder mag spelen met lapjes, draadjes en versierspullen.
zipzop.nl
We wisten sinds kort dat het eraan zat te komen, maar toch nog zo snel had ik niet verwacht. Voor haar en haar lief gelukkig, maar het blijft triest. Kan me voorstellen dat het er bij jou persoonlijk extra inhakt gezien je eigen ervaring.
Ik wens je heel veel sterkte,
Groeten Leintje
ja, ons Dita, onderweg in haar bootje. in gedachten samen met haar familie en met alle quilters die vandaag om haar rouwen.
Het bootje is gestrand,héél triest.Ben blij deze dappere dame te hebben ontmoet,ook hier blijft ze in gedachten.
Ja Shirley, afscheid nemen is het moeilijkste wat er is. Het definitieve ervan is heel erg, maar de tijd verzacht de wonden.
Sterkte jij, en doe rustig aan. Neem de tijd om dit te verwerken.
Groetjes, Marjolein.