Gisteravond misselijk als een hond naar bed gegaan. Met een grote bak naast mijn bed voor het geval dat, hoofd-en voeteneinde ietsje omhoog; hoofdeinde tegen omhoog komende maaginhoud en voeteinde om te voorkomen dat ik onder de ochtend op het voeteneinde zou wakker worden.
Maar het tabletje tegen de misselijkheid bleek te helpen en werd ook vrolijk wakker; ik voelde me goed, geen water tot aan mijn tandenrij. Dat ik mezelf na het douchen als een vaatdoek voelde en er niet uit zag nam ik voor lief. Misselijkheid is veel erger.

Via een koerier werd om half 9 een koelboxje van 2Care afgeleverd waarin de 2 Neulasta injectiespuiten zaten, een groeihormoon dat het beenmerg stimuleert om de witte bloedcellen weer op gezonde sterkte te krijgen. In de middag zou de verpleegkundige komen om me verder te helpen.

De schuttingman belde of het goed was of hij zo even kon komen, hij moest nog iets doen.
Tegen 12 uur werd ik wakker door geklop van een hamer, maar ik zag buiten niks. Even later nog boorgeluiden, en ditmaal zag ik Jan de schuttingman bezig bij de pergola.

Het geboor was van de 4 steunlatten die hij nog tegen palen en staanders had gezet ter versteveging.
Het geklop was vanwege een vogelhuisje dat hij tegen de schutting had bevestigd, “Ik zag dat je een vogelvriend was en dacht dat je dit wel mooi zou vinden.” Lief he?

Rond 1 uur belde een man van 2Care om te vragen om hoe laat ik gisteren klaar was met de chemo. Hij zou dus die tijd vandaag hier aan de deur staan om me te injecteren en om evt vragen te beantwoorden.Of ik 1 spuit een half uur van te voren uit de koelkast wilde halen.
Nou, wegens verslapen lag hij pas een kwartier te voren eruit. Het bezoek van de 2Care-meneer duurde nog geen 5 minuten, hij legde uit dat ik heel misschien bijwerking kan verwachten van de prik na een dag of 5 (pijn aan de platte beenderen), en dat ik na elke chemokuur dus zo’n prik moet hebben (ik kan het voortaan zelf, met zo’n injectiepen als bij diabetes).

Verder vandaag behalve veel geslapen ook veel voedsel getest, wat smaakt me een beetje, want ik had honger maar niet veel smaakte en veel viel scheef dat ik na 1 hap al iets had van “heb je een bakje?” Ja, de winegums met drop smaakten me, maar dat zet ook geen zoden aan de dijk.

Vlak voor het eten trapte Tim met een voetbal de plafonierre op de overloop boven kapot. Een lawaai en een glas overal! Hij ruimde het wel netjes op, zelfs gestofzuigd, maar van mijn reactie “gaat van je zakgeld af” schrok hij wel.
Voorlopig durf ik hem niet te vragen of hij ergens het licht uit wil doen, geeft zoveel rotzooi op zijn manier.