Junior was vol enthousiasme thuis gekomen uit school, ook al zitten er maar 3 kinderen van haar oude groep bij haar, toch is het gezellig al. Met een stapel brieven ‘voor de ouders’ kwam ze naar me toe in de keuken, of ik ‘please’ ergens bij wilde helpen. Luizenmoeder, enkel de eerste dag na de vakanties; vooruit maar, hoewel ik de term niet zo charmant vind. Taxi-ouder; okay, ik kan 4 spruiten in mijn karretje vervoeren, wil ik wel aan meedoen. Plastik tasjes om de met poep besmeurde laarzen na een bezoekje aan de kinderboerderij, ik ken de klappen van de zweep.Activiteitenmoeder; hmm, helpen met carnaval enzo, uhu, betekent lang staan, gebogen werk, sjouwen,slecht voor mijn rug, dus nee, wat is het volgende nog? Mediatheekouder; hmmm, klinkt leuk, helpen met installeren van nieuwe spelletjes, invoeren van boeken, helpen met zoeken. Nou, jarenlange ervaring thuis hiermee, trouwens, met alle zaken waar ze hulp voor zoeken, allemaal dagelijks werk! Gesneden koek. Junior was helemaal blij met de lijst die ze morgen kan meenemen naar school. Samen zijn we nog naar het winkelcentrum gegaan (kwartiertje lopen), ik flink doorlopend en zij op haar skeelers. En dan merk je pas wat een kletsmajoor dit is, en hoe diep ze over dingen nadenkt. Dit moet ik veel vaker doen heb ik mezelf beloofd.Met een zak sperziebonen en zalmmoten uit de aanbieding weer naar huis, wat een heerlijk weer was het toch om te lopen. Maar ik was toch blij weer thuis te zijn, en nadat ik alles had opgezet en het keukenwekkertje op 20 minuten had gezet, beloonde ik mezelf met even tv kijken op bed om bij te komen. Op Ned 1 was een leuk iets bezig over een begrafenisondernemer en een single moeder, heel leuk en heel grappig, ik genoot. En toen het klaar was, bedacht ik me dat het wekkertje nog niet was gegaan, of had ik het gemist? Ik riep naar beneden naar oudste DD die in de kamer zat te tekenen, "nee, niet afgegaan, maar het begint wel gek te ruiken." OMG, ik vlieg naar beneden en gelukkig, de aardappelen zijn lekker bloemig maar niet aangebrand. De boontjes daarentegen staan helemaal te verkolen in de pan, en een lucht!  Lang leve de afzuigkap. Het wekkertje stond nog keurig op 20 minuten, ik had vergeten op start te drukken.  Ik roep uit: "O nee, de boontjes aangebrand!" en hoor uit de woonkamer en zoon’s kamer een "YES!" komen uit 3 monden, zoon voegt er zelfs droog aan toe: "Eindelijk gerechtigheid."  O nee jongens, deze mama is niet voor 1 gat te vangen, en vlug tover ik uit het kastje een blikje boontjes en een blikje witte bonen in tomatensaus. Terwijl de bonen staan op te warmen in de magnetron en ik de puree sta te maken wordt de boter in de pan al warm voor de zalmmoten die ingepeperd op het bord klaar liggen. Alles loopt gesmeerd en zelfs DH komt op tijd thuis, de zalm glijdt net in de pan. Met een paniekerige "dat ga ik echt niet eten" blik in zijn ogen krijg ik een kusje, terwijl zijn ogen angstig heen en weer schieten om te zien uit welke pan die vreselijke lucht komt.  Ik schreeuw de kinderen aan tafel (het liefst heb ik zo’n scheepsbel) en schuif de zalm alvast op de borden. Bij junior schenk ik er gelijk een smal lijntje Cocktailsaus over, want als zij het doet ligt haar hele bord weer vol en flesje leeg en moeten we allemaal van haar bord de saus gaan scheppen om ook nog wat te hebben. Jullie hadden de gezichten moeten zien, toen ze de groenten op tafel zagen staan. Verbazing, verbijstering, grote vraagtekens. Mijn moment of glory!