Vanmiddag liep ik op weg naar de naaimachinewinkel langs een oudere vrouw die haar fiets van het slot aan het halen was, en ze maakte een continue ‘nee’ schud beweging met haar hoofd die me gelijk aan een non deed denken die in het verpleeghuis werkte waar ik vroeger had gewerkt. "Zr Arnolda", schoot het door mijn hoofd, had je me een foto van haar laten zien en naar haar naam gevraagd had ik het niet geweten, maar in combinatie met het hoofdgeschud was de link gelijk gelegd.

Ik sprak haar aan, (nee heb je en ja kan je krijgen) en ja hoor, ze was het en klonk en keek blij verrast. "Wie mag u dan wezen, als ik zo brutaal mag zijn het te vragen," klonk het beleefd. Ik noemde mijn naam en vertelde waar ik haar van kende, en toen begon ze te lachen. Mijn naam in combinatie met mijn vrolijke spontaniteit, (zo zei ze het) gaf bij haar de klik van herkenning. "Je bent wel heel veel veranderd, zo aan je gezicht alleen zou ik je niet herkend hebben", sprak ze. Ik zei dat zij in al die jaren niks veranderd was, wat wel een compliment was 😉 Ze wilde weten waar ik woonde, en of ik nog werkte en een gezin had, ze vond het zichtbaar leuk om alles te horen. Het was dat er zo’n ijzig koude wind stond.

Ze woonde sinds ze gestopt was met werken in het verzorgingshuis voor nonnen hier in Roosendaal en nodigde me uit om een keer om de koffie te komen. "Zo gezellig, dan zien de andere dames je ook weer, zo vaak zien we niet iemand uit Oostburg." Ze noemde een paar namen op van nonnen die ook in het ziekenhuis en verpleeghuis hadden gewerkt die nu ook terug in Roosendaal waren, en ik herkende een heel stel namen, zo leuk! Ik ben heel benieuwd.

Ik zal Jolanda (uit Terneuzen) eens bellen, misschien dat ze zin heeft om bij de nonnen op bezoek te gaan, nemen we foto’s mee, en brownies. Ik heb er al zin in!

En dit wordt mijn volgend project, een hele leuke applicatiequilt, wederom van McKenna Ryan http://pineneedles.com/SuperStore/SuperStore-Assortment.asp?AssortmentID=42 hier kan je ze ook zien. Ik heb hem gekocht bij Janny in Heerle, ze heeft er nu zoveel!  Je wordt er zo hebberig van. Ik heb er ook een kattenpatroon van, maar toch eerst deze lente-achtige quilt maken.

Eeh, de werktafel in de garage staat nog in de dozen, 3 zware dozen. Toen ik er aan wilde beginnen bedacht ik me, zaterdag is dat een mooi karweitje voor Perry, echt mannenwerk toch? Samen met de lamp ophangen boven de tafel in de kamer.