De werkzaamheden in ons nieuwe huis lijken maar niet ten einde te komen, momenteel staat de schilder de deurkozijnen en deuren binnen te schuren, is de elektroboy (echt een schatje van begin de 20 met donker krulhaar) bezig met alle stopcontacten en leidingen netjes in mooie plinten aan te leggen en is de tegelzetter bezig met een opstap te maken in de badkamer voor ons bad. We hebben een whirlpoolbad genomen die extra hoog is, zodat je tot je nek toe onder de warme bubbels zit als het bad vol is. In ons huidige bad kan je ook tot je nek toe onder water liggen, voor een paar minuten, en dan begint de overstort al het water weg te slurpen en zit je een 5 tal minuten later met je borsten bloot in bad. Niet echt lekker warm. In de testbadkamer bij V&B  stond voor een hoog bad een opstap, en viel het niet op. En nu is de tegelzetter ook een verhoging aan het maken tussen douche en bad, ongeveer 10 tot 15 cm hoog en een meter breed zowat. Al zulke dingen houden de boel wel op, maar als dit klaar is (hij hoopt het vandaag af te krijgen) kan hij de badkamer verder afmaken.

De slaapkamers van de kinderen zijn al gevuld met meubels die gistermorgen werden afgeleverd en in elkaar gezet. Zodra de plinten ook hier allemaal klaar zijn kunnen we alles op de juiste plaats zetten, en misschien komend weekend al bij Ikea kijken voor boekenkasten. We kunnen haast niet wachten om er in te trekken, nog even iets van 2 weken geduld nog. Ik ben heel blij met onze grote kinderen die met gemak net zoveel kunnen tillen als een volwassen, vooral nu Perry met een zenuwpijn in zijn arm loopt; komt van zijn nek uit, daar heeft een zenuw in de klem gezeten (of nog zit, dat weet ik niet precies). Maar hij mag niks zwaars tillen of pakken, en krijgt 2x per week fysio. Rustig aan moeten doen terwijl je het zo druk hebt valt niet mee.

Ik ben al begonnen met kasten opruimen; weg doen wat ik niet mee wil nemen, netjes in dozen/bakken stoppen wat wel mee gaat. Aangezien de verhuizers alles voor ons gaan inpakken hoeven we zelf dus geen verhuisdozen te vullen. Wel stikkers plakken op meubels enzo. Morgen wil ik in de keuken beginnen met kasten leeg te halen, kijken wat weg kan; zoveel oude mokken/glazen/bakjes die we nooit gebruiken. Eens kijken wat op marktplaats te verkopen valt.

En dan de garagebox, ik heb hier voor me een lijst met 114 dingen die door vochtschade onbruikbaar zijn geworden waar ik nog een prijskaartje bij moet zetten; een meter bruine ribsfluweel, daar kom ik nog wel uit, maar hoeveel kost een slaapzak, een setje barbiekleren, het spelletje ‘Hoedje Wip’ en een oud boek van mij (het beugeljong)?  Ik zal maar gaan google-en, kijken wat er in beeld komt als ik de voorwerpen intyp. Aan veel dingen kan je geen prijskaartje hangen, zoals agenda’s, tekeningen, breipatronen en cursusmateriaal,  die ben je gewoon kwijt. En dan rest je maar 1 ding, diep zuchten, accepteren dat het niet anders is en doorgaan met het leven.

Ergens zie ik het als een grote schoonmaak, je kan niet je hele leven prulletjes, hobbiemateriaal -waar je niks meer mee doet- en tastbare herinneringen van je jeugd met je meesjouwen. Een paar dingen die je bv in een kast in het zicht kan neerzetten, daar heb je meer aan dan dozen en koffers vol spul die alleen met verhuizingen van hun plaats komen en even het daglicht mogen zien.

Opruimen, ruimte maken en niks er voor in de plaats moeten, dan pas is het goed genieten en uitrusten (maar zonder die roze legging).