Een stevige tas die ik over het hengsel van mijn naaimachinetrolley kan schuiven, dat leek me wel leuk om te hebben en nog leuker om zelf te maken van zelf gekozen stof. Men neme een niet al te ingewikkeld patroon zoals deze , ik schoot een beetje in de stress tijdens het doorlezen, wat legde ze het ingewikkeld uit, en de bijhorende foto’s waren ook niet bijster duidelijk;  ik had alles al in huis om de tas te maken, waaronder een hele leuke stevige meubelstof

bij voorbaat al opgeven was geen optie, dus gewoon bij stap 1 beginnen, en dan zie ik het wel. En als het niet volgens de omschrijving lukt dan doe ik het wel op een andere manier.  Eerst moest ik de tasdelen sandwichen en afbiezen, en hiervoor had ik een super leuke biaisband gevonden, helaas niet genoeg om ook de twee kopse kant delen mee om te biezen,

De binnenkant is van een felle strepenstof

Het was even een geworstel onder de machine, ik heb enkel de vouwlijnen doorgestikt om de boel vast te zetten, en toen de bies, net een quilt maar dan stijver. Op naar het volgende, de hengsels maken.
Mijn harde strijkmatje had ik net voorzien van een schoon hoesje, ik ben even de kamer uit om koffie te halen, kom terug en jawel, meneer Jon is er met zijn baggerpootjes overheen gegaan.

De dader was hem al gepeerd, maar ik weet dat het Jon moet zijn geweest, omdat hij de enige was die net binnen was gekomen. Gelukkig kan het gewassen worden, zowel de pootjes als het hoesje, er zijn ergere dingen, maar het houd zo op. Hier zit de dader, goed verstopt in de bijkeuken

Waar waren we gebleven, oja, de tas. De hengsels worden gemaakt uit één lange reep tassenband van bijna 10 cm breed waarop een contrasterende stof genaaid wordt met een ondergeslagen naadtoeslag. En lang leve het speciaal hiervoor bestemde raderwieltje zonder tandjes, járen geleden aangeschaft voor de Love Entwined quilt. Je legt de stof op een niet te zachte ondergrond, anders krijg je geen scherpe vouw; een lapje vilt of dubbel gevouwen meubelstof werkt prima.

Zonder dat de stof verschuift rol je met een beetje druk zo een gleufje in de stof waardoor de naad al bijna vanzelf omvouwt,

het vastplakken moet ik wel zelf doen, handig die felgroen fluoriserende lijmstift

Ik doe steeds een klein stukje (de lijm droogt snel), even aandrukken en op naar het volgende stuk van de ruim drie meter lange bies. En dan op de tassenband spelden en vastnaaien en even snel kijken hoe het op de tas eruit komt te zien. Snel, want Jon ruikt dat er iets van stof op tafel ligt en komt al aanrennen, mooi krabmatje zie ik hem denken, snel een foto maken en opbergen die handel.

Eerst de tunnel maken die tussen de banden wordt meegestikt, en de zakkken maken die aan de kopse kanten komen, waarvan eentje met een rits en de andere met plooien. Ik heb al een beginnetje gemaakt, maar van deze stiklijn werd ik niet echt vrolijk

zonder stoppen of door mij gekke bewegingen makend kan hij geen rechte lijn meer naaien, WTF? Zou het aan de dikke jeansnaald liggen? Ik was opeens heel hard  toe aan een blokje lopen, even samen met Ellie een Raid gedaan, wat zien we er stoer uit he ?

en hoera, tijdens het binnenkomen van alle goodies na het winnen van de raid gebeurde er dit

Leuk leuk. Ik kreeg van Ellie de tip dat er alleen deze dag nog drie dezelfde research opdrachten te krijgen waren, (ze wist zelfs bij welke stops ik moest draaien) en bij het volbrengen van de opdracht (5 bug-type Pokemons vangen) kan je als beloning een speciale Pokémon vangen, en dat x3 dus. Dus gingen manlief en ik voor de avondwandeling de stad in, in de mistige vrieskou, maar als je goed gekleed bent is het niet erg, en binnen een half uur had ik de opdrachten binnen ?

Bij thuiskomst snel wat drinken om op te warmen, en toen besloot ik toch nog eventjes op de fiets langs een paar stops in de buurt te gaan, op zoek naar bugs. Vijf stuks, hoe lastig kon het zijn? Nou, knap lastig, ik ben langs 11 stops gereden, en miste er nog maar eentje, maar het was al bijna half 1 ? en ik besloot toch maar naar huis te fietsen voordat dh ongerust werd en dacht dat ik door enge mannen was lastig gevallen. En verdomd als het niet waar is, voor het huis van de buren zat er eentje, een bug-type Pokémon, (nee gelukkig geen enge man), mijn mobieltje zoemde toen deze het beestje bespeurde, en ik gaf bijna een kreet van blijdschap toen ik zag dat het een bug was. Je kan maar ergens blij van worden. Gelukkig voor de slapende buurt kon ik me inhouden en ving geruisloos het beestje, op een zachte “Yesss!” na. En thuis snel de rewards geclaimd, ik had drie ballen per beestje nodig,

en dit dus drie keer

Het voelt een beetje als de laatste steekjes aan de bies van een quilt gezet te hebben en dan de quilt op bed of aan de muur te zien, gewoon een gelukzalig moment.
Ik had begin van de avond toen we de stad ingingen handschoenen aan met van die speciale vingertopjes waarmee je op een touchscreen kan werken, maar dat ging dus voor geen meter omdat ik hiermee niet goed zag wat ik deed, de vingertop van de gloedjenieuwe handschoen was te breed. Nou ben ik niet zo snel voor een gat te vangen, hup topje afgeknipt en jawel, veel beter zo. Alleen een beetje koud voor op de fiets, maar ach, je moet er wat voor over hebben he.

Ook handig voor als je in je neus wilt peuteren ? Wel moet ik de rand even afwerken, want het pluist een beetje, en dan loop ik met zwarte draadjes en pluisjes aan mijn neus, staat een beetje gek.