Na een regenachtig begin van de ochtend -welke ik grotendeels in bed doorbracht- trok de lucht open en met een heerlijke wind en veel zon werd het toch nog lekker buiten. Eerst de was opgehangen en ben hierbij met blote voet bovenop een in gevorderde staat van ontbinding zijnde naaktslak gaan staan, griebels wat een vies gevoel is dit!

Een paar uur later ging ik weer op een naaktslak staan, een levend geval en deze keer tijdens het schoffelen. Hierbij slaakte ik een grote gil omdat het bruine monster aan mijn voet bleef plakken, net op dat moment gaf Suzanne mij de telefoon aan: "een meneer voor je aan de lijn." , terwijl ik "Getverdegetver" zei en de slak van mijn voet af probeerde te schrapen aan het gras.  Deze meneer deed net of hij niks geks had gehoord, hij had me nog geen uur geleden nog de hand geschud en "tot vrijdagmiddag" gezegd. Ik denk eerlijk gezegd dat hij in zijn oren ook niks geks had gehoord.

Het begon ongeveer zo: ik stond net na het ophangen van de was op mijn kop in de tuin de uitgebloeide bloemen van de Budleija’s af te knippen, toen Perry me riep. "er staat een meneer aan de deur voor je." Géén idee wie mij op zondag wilde spreken, en mompelend van "he, net nu ik geen bh aan heb.", waarop Perry nog zegt dat dit vast niet opvalt bij deze man, lopen we buitenom naar de voordeur.

Een mij onbekende man (50+er)  vraagt me of ik een tuinman nodig heeft, ik kan hem moeilijk verstaan en gezien zijn scheve stand van mond en moeilijke loop is mijn eerste diagnose een afasie wegens een beroerte of zo. Dat ‘of zo’ bleek een ongeval, maar de afasie klopt. De man kan er niet over uit dat in dit huis een vrouw het voor het zeggen heeft betreffende tuinwerk, en hij vraagt nog een keer aan Perry of hij echt bij mij moet zijn, mijn wederhelft knikt en is volgens mij blij dat-ie hem kan peren naar boven.

Hij reed door de buurt op weg naar iemand en zag aan de stand van de geknipte heg dat we misschien wel hulp konden gebruiken. Pfff, en ik had er gisteren nog wel zo mijn best op gedaan, de hele heg aan de straatkant heb ik gisteren gedaan op de top na, daar kon ik niet bij.

Het was eerst allemaal een beetje vaag wat de bedoeling van deze man was, vooral omdat hij moeilijk te verstaan was, maar gelukkig verviel hij veel in herhaling; voor zover ik het heb kunnen volgen heeft hij vrijdagsmiddag altijd vrij en wilt hij elke vrijdagmiddag hier komen werken in de tuin. Snoeien van de heg, grasmaaien, kantjes bijhouden en wat wieden. Elke vrijdagmiddag, weer of geen weer, tot het eind van het groeiseizoen. In Oktober ga ik bekijken of ik hem wel of niet voor vast wilt hebben als tuinman, hopelijk ga ik geen spijt van krijgen van deze spontane actie.