Op zoek naar meer nog niet afgemaakte quiltprojecten kwam ik na twee dagen koortsachtig zoeken het zakje met 11 redworkjes tegen van de quilt waar ik in September 2012 aan was begonnen;
Het strijkpatroon met bijhorend boekje had ik in 2011 gekocht bij Aztec Rose in Zwijndrecht, er waren toen veel dames met deze quilt bezig, en niets is zo aanstekelijk als mooie foto’s geshowd door enthousiaste quilters. Mijn moeder was er ook weg van, en waar ik voor rood DMC garen koos, ging zij met verschillende kleuren aan de slag, zo mooi ook. Ontwerpster  Helen Stubbings van Hugs ’n Kisses  geeft hier uitleg over de quilt-as-you-go methode welke ze hanteert bij het afmaken van deze quilt. Op de blog van Cat Patches zie je deze quilt in zwart/geel, verrassend mooi ook!
Even de designwand schoonmaken voordat ik er witte lapjes tegenaan plak, het ziet er niet uit!

Drie volle plakrolvellen verder op een schone muur, wil je gelijk naar mijn fotoalbum om ze groot te kunnen bekijken, klik dan hier:

Mooi hè? Hier en daar lijkt het rode garen wat uit te lopen 🙁 , ik denk dat de handjes wel erg klam waren toen ik aan bepaalde blokken werkte, maar dit gaat er vast wel uit tijdens het wassen met colorcathers en een schepje Vanish.

11 van de 32 blokjes af, ik heb dus nog wel heel wat te doen, waarom ik er niet achter elkaar aan heb gewerkt? Waarom is de aarde rond? Ik stuiter nou eenmaal graag van het een naar het ander, de ene quilt maak ik binnen drie weken af, een andere quilt heeft drie jaar nodig, of zelfs meer. Het is niet dat ik hem dan niet meer mooi vind, maar ik ben er dan op dat moment een beetje op uitgekeken, misselijk gegeten als bij een zak zoete dropjes die je in een middag naar binnen werkt en er dan een jaar genoeg van hebt. Ik voel me totaal niet schuldig dat ik ergens aan begin en het niet afmaak voordat ik iets anders begin, het is een hobby en geen aangenomen werk.

En smaken kunnen veranderen, soms ben je aangestoken door een groep en ga je geënthousiasmeerd mee met de flow, en het moment dat je de flow even niet kan bijhouden en je als achterligger tegen de drillende, heen en weer wiegende achterwerken aan zit te kijken komt de zelfreflectie:
wil ik dit avontuur afmaken, of vind ik het zo wel mooi geweest? Dan maar een kleine quilt van de gemaakte blokken maken?  Maar voor deze LIB blokken is dit is een typisch geval van “wat in het vat zit verzuurt niet”, en gaat het lekker mee in een tasje naar een bee, of als ik ergens lang moet wachten.

Geen idee of ik hem naar het voorbeeld van de ontwerpster ga maken, of dat ik er een eigen draai aan geef, zoals hieronder maar dan met allemaal rode of effe anders gekleurde bow-tie blokken.
Oei, deze bow-tie moet ook nog ergens liggen als top, neeeee niet nóg een UFO!