Zoef, wat is dat? Dat was alweer een week die voorbij is gegaan in een zucht, en gezucht werd er echt hier in huis. Een pindakaaspot die ik tussen mijn benen ingeklemd niet open kreeg, net zo min als de pruimen-gemberjam, en mijn boterham toen van ellende maar aan de Nutella moest gaan, zware momenten. De kerstboom werd opgetuigd, drie ballen sneuvelden, maar er bleven nog meer dan genoeg over om op te hangen; de boom is dit jaar veel slanker, maar nog steeds lekker druk.

Zachtjes zuchten -anders miste je tekst-  tijdens het meeschrijven met Het Groot Dictee op tv, wat zaten er weer instinkers bij.

Het Groot Dictee

Maar mij hoor je alleen maar zuchten, en niet klagen: ik was vanmorgen zo blij dat mijn hand er nog aan zat en ik mijn stramme vingers gewoon kon bewegen na een nachtmerrie (droomde dat mijn hand eraf gesneden werd), dat ik de pijn voor lief nam.  Nou ja, voor lief nemen is wel erg overdreven, ik moet het er gewoon mee doen tot de pijnstiller werkt en het overgaat. Het doorsnijgevoel van mijn pols is denk ik een nawee van afgelopen vrijdag, denk ik hoop ik.

Toen werd er flink aan mijn vingers getrokken om te zorgen dat hij niet om zou klappen, ik kreeg nieuw gips nadat nadere inspectie om te zien waar de oorzaak van mijn dood verdoofd aanvoelend ringvingertopje vandaan kwam niks opleverde, en nu ik er toch was kon het gips vervangen worden en kon zo de afspraak van maandag weggestreept worden. “Doe maar blauw gips”, antwoordde ik, toen me om een kleur werd gevraagd, de gipsmeester met gemillimeterd haar stond al met de deurklink in zijn handen om de gewenstekleur te halen, deze knoop moest snel doorgehakt worden.  Blauw omdat het zo mooi bij de kerstboom past?

Maar veel zien we er niet van; het lichtgewicht kunststof gaas wat om mijn arm gewikkeld keihard werd, heeft scherpe randjes en voelt ruw aan. Op de gipskamer werd wel fluweelzachte tape daar geplakt waar het in mijn vingers/arm drukte, maar ik voorzag winkelhaken in mijn kleding en in de blote lijven bij nacht, en zo werd de mouw van een oude grijze coltrui van Suzanne eraf gesneden met een rotary-cutter en over het blauwe gips geschoven.Heb ik toch even lekker kunnen snijden, het begin is er.  Loki vindt het grijs wel mooi kleuren bij haar vachtje, ze ligt er vaak zo bij  op schoot/kussen.

En bij het zien van de foto die Evelien mij stuurde weer gezucht,  want wat hangt haar kerstquilt daar mooi te wezen. Woensdag komt ze naar huis, helpen met de boel “eerste kerstdag klaar” te maken, voor de gasten komen.

Het snoepgoed voor die dag is al in huis, aan mijn DH is dit wel toevertrouwd, hij heeft zich nu ingehouden; vorig jaar was het zoveel dat we tot aan Pasen wat te snoepen hadden in huis 😉

Zucht, met al dat lekkers is het gips niet het enige wat mogelijk strak zal zitten na de vreetdagen feestdagen.