Was ik naar het quiltweekend gegaan, dan was ik gestart met het babyquiltje voor de baby van Maikel, een neef van mijn mans kant, eind oktober is Domenique uitgerekend. Het was even paniek (nou, paniek, paniek, eerder een lichte irritatie dat ik me niet kon herinneren waar ik het had opgeborgen) toen ik het zakje met de dubbel gesneden vierkantjes van de vorige babyquilt nergens kon vinden, dus kwamen alle bakken met prentjes stof op tafel, “dan maar gewoon weer overal een vierkantje afsnijden”, mompelde ik met frisse moed, en in de laatste bak die ik pakte zat het bewuste zakje.

Enkele prentjes maakte ik tot grotere vierkantjes door er randen rond te zetten

En naaide ik willekeurig de blokjes tot paren, licht tegen donker,

En strijken, en door ze niet gelijk na het strijken elders te leggen maar te laten liggen en eerst goed te laten afkoelen, blijven de plat gestreken naden mooi plat, vandaar dat ik ze dakpansgewijs op elkaar leg tijdens het strijken; zo passen er lekker veel op het strijkplankje.

De bovendraad had ik op een spoeltje gewonden nadat die om de haverklap in de knoop draaide en brak, ik denk dat ik beter een dun netje om de klos had moeten doen zodat de draad niet vanzelf los zakte als ik gas los liet en hierdoor ruimte kreeg om te gaan draaien en lussen. De klos was gemaakt om van boven af te lopen en niet vanaf de zijkant, dus daar lag het niet aan.  (Het was een grote klos met lekker dun 80W garen die in een mok had gezet omdat ik mijn kloshouder nergens kon vinden). Dus op het spoeltje gedraaid, maar het garen draaide te snel van het spoeltje af en wikkelde zich onder het spoeltje vast als ik het gas los liet en weer gas gaf. Grrr

Het kleine viltje remde het spoeltje niet genoeg af, gelukkig is dit makkelijk op te lossen door het spoeltje op een groter viltje te plaatsen zodat het niet als een malle doordraaide als je opeens gas los liet. Wel moest ik het op een groter vlak zetten, dus gebruikte ik de kleine garenklos stopper, of hoe die dingen ook mogen heten

Samen met Jon keek ik of de lay-out een beetje prettig was voor het oog, Jon meende een stofje te herkennen uit de Tea Party quilt. Heel goed Jon.

Daarna kon ik de rijen kettingnaaien,

Het spoeltje bleek leeg nadat ik deze foto had gemaakt, ik stopte er snel een andere in. Jazeker, mijn Bernina spoeltjes worden ook geaccepteerd door deze Pfaff, bij de vorige babyquilt ontdekte ik dat ik een halve quilt had genaaid met het verkeerde spoeltje, en de naaimachine deed het er gewoon goed op. Win win!

Snel verder met naaien, nu dus wel met aanwezige onderdraad, en in no time had ik gisteravond alle banen aan elkaar

Hier ga ik vandaag mee verder, het moet heel gek lopen als deze quilt vanavond niet gesandwicht is, Puk is er al klaar voor

Tussendoor heb ik uiteraard wel iets anders gedaan, een mens moet toch eten en drinken, druiven uit eigen tuin

naar de wc (van de bekkenfysiotherapeute moet ik -en iedereen- minstens 7 keer per dag plassen on de blaas gezond te houden), en zulks. Geen foto van de wc.
En ook toch nog even buiten aan de slag om de oprit onkruidvrij-ish maken, en al heel veel blad van de bomen verderop in de straat opvegen. Onze oprit is een verzamelbak voor al het blad uit de straat, door de wind zo bepaald. Het was een heerlijke zonnige dag gisteren dus was het wel lekker om even buiten te zijn.
Puk geniet zichtbaar van de rust

Even later hoort hij Jon miepen en hebben ze overleg door het raam,

Jon er in en Puk er uit, hij liep gelijk naar het vogelbadje om er uit te drinken

Een tijdje geleden kwam hij drijfnat binnen, alleen zijn kopje en rug was droog, het vogelbadje stond half omgekiept leeg op de verhoging, ik denk dus dat hij hier in was gesprongen en zich rot geschrokken er weer uit was gesprongen.

Wat dat is over de bekkenfysiotherapeute hoor ik je denken? Nou, best wel een gek verhaal om zo over te bloggen, maar het is een veelvoorkomende kwaal bij dames en ik schuw geen gekke verhalen.
Ik had soms op het einde van de dag pijn in de onderbuik en verloor soms een paar druppels urine als ik voorover bukte of kracht moest zetten, heel vervelend. En toen ik ergens in juni na de fitness oefening ‘leg press’ opeens het gevoel had dat ik een tampon voelde zitten -wat heel stug is aangezien ik al 15 jaar niet meer menstrueer- schrok ik me rot.

Ik vreesde een verzakking en zat de volgende dag al bij de huisarts, in gedachte lag ik al onder het mes. Gelukkig bleek ik slechts last te hebben van slappe bekkenbodemspieren, constateerde ze na een kort onderzoek, en gaf een verwijskaart voor de bekkenfysiotherapeute. Hier is een lange wachttijd voor en twee en een halve week geleden (op de geboortedag van Sophie) had ik de intake gesprek en moest ik een drink/plas lijst over 24 uur bijhouden, wat gaat er in en wanneer gaat het er weer uit. Een week later was de volgende afspraak en kreeg ik gelijk op mijn ballen.

Vier keer plassen op 24 uur is echt veel te weinig, de blaas raakt te vol en komt dan onder teveel druk te staan, en kan later problemen geven dat hij zich niet meer goed kan ledigen. Plus zo’n volle blaas gaat doorzakken en op andere organen drukken
Verdorie, en ik maar denken dat het knap was dat ik zolang mijn plas kon ophouden, en dat dit een teken was dat ik juist een sterke blaas had. Ze lachte en zei dat dit vroeger inderdaad zo werd gebracht. Helaas leren kinderen (of ouders) nergens de juiste manier van op de wc zitten, rechtop met iets holle rug en de voeten goed plat met de benen in 45° hoek, zodat de beenspieren ook goed ontspannen zijn. Op dit plaatje zie je hoe de leidingen boven de uitgangen “hangen” en waarom de holle rug het beste is, bovenste tekening is de foute houding. Blauw is de blaas, rood de baarmoeder en dat zwart gearceerde rechts van de baarmoeder is de endeldarm en het rectum. Groen is de binnenste bekkenbodemspier.

Ook belangrijk is dat je de tijd neemt met plassen, zodat je ook goed uit plast. En na het plassen even het bekken een paar keer kantelen, zodat nog aanwezige urine ook nog naar het laagst gelegen deel (de uitgang) stroomt en uitgeplast kan worden. Ontspannen rechtop zitten is een must, en niet met je ellebogen op je knieën of achterover leunend omdat je nog half slaapt. Niet met je hakken van de grond op je tenen steunen, want dan span je je beenspieren aan. En al helemaal niet lekker persen om zo snel mogelijk klaar te zijn. Begrepen? Ja juf.
Serieus, je krijgt opeens zoveel informatie over iets zo basic, dat je denkt: “waarom is mij dat nooit eerder ter öre gekomen?”  Nee, ook niet tijdens mijn opleidingen in de verpleging, bv bij de lessen van interne geneeskunde of urologie. Heel bizar. En blijkbaar word je dit ook niet verteld op het consultatiebureau of schoolarts of waar dan ook. We moeten het hebben van mond op mond reclame, en als de eerste “verteller” alleen vertelt dat je van voor naar achteren moet afvegen als je klaar bent, en dat een “sterke blaas” -dus lang kunnen ophouden- goed is, nou, dan ben je dus klaar hè. 

Vorige week leerde ik de eerste oefening van buitenste bekkenbodemspier sluiten en dan binnenste bekkenbodemspier tot halverwege optrekken, in het begin vergt dit opperste concentratie en lukte me dit alleen liggend. Het is net zoiets als dat iemand zegt dat je je oren moet optrekken. Hoe dan?! Visualiseren, daar gaat het allemaal om. Er bestaan ook apparaatjes om dit meetbaar te maken zodat je ziet dat je goed bezig bent, maar de fysiotherapeute vond dit niet nodig, misschien als het me na zoveel keren nog niet lukte, misschien dan. Maar gelukkig lukt het me zonder hulpmiddelen.

Na een paar dagen kon ik het ook zittend, en eergisteren zelfs staand in de rij bij de kassa, alleen moest ik me zo concentreren dat ik niet in de gaten had dat ik aan de beurt was. Ik zal het dus zeker niet tijdens het autorijden doen. En deze week kreeg ik er een oefening bij, het optrekken in drie etappes doen en dan loslaten. Fuck me sideways, dat is echt een hersenkraker, maar het lukt me, en ik voel me als een kind dat oefent voor de strik diploma 😅

Leer- en nieuwsgierig als ik ben als het gaat om medische zaken, las ik op medische websites (van ziekenhuizen en zulks) dat ook obstipatie klachten al dan niet in combinatie met een prolapse tijdens de stoelgang kan komen van bekken bodem problemen, vaak door trauma (zware bevalling of ander soort geweld op of rond de bekkenbodem).
Bizar hè, dat wanneer je met obstipatie klachten naar de huisarts gaat, je voedingsadvies krijgt, een drankje of pilletje, maar geen rectaal onderzoek. Vinger in het rectum, even persen, en dan is het al te voelen. Nou zat ik járen geleden hier niet echt op te wachten en was blij met het drankje, maar toch, misschien was toen al de bekkenbodemfysio ingeschakeld en kon ik nu fijn de zware leg press oefeningen doen op de fitness.

Zelf (zonder fysio begeleiding om het te leren) bekkenbodemspieroefeningen doen kan natuurlijk, maar je hebt de kans dat je teveel, te lang en te hard aanspant en daarna niet genoeg ontspant, zodat je het omgekeerde effect krijgt. Als je bij de huisarts zegt dat je last hebt van urineverlies, dan krijg je de bekkenfysio vergoed, bij wie je ook zit en hoe mager je verzekeringspakket ook is. 

Nou ja, als je tot hier heb gelezen verdien je een duim hoor 👍 en dan heb ik nog een filmpje voor je. Puk die Fay bespringt, het arme ding