Jon leeft zich regelmatig uit op het veertje, het stokje zit in de la geschoven en met de la dicht zit het goed klem, hoewel het stokje tegen de rand van de la tikt. Toen Jon klaar was met spelen schoof ik een dun kartonnetjes tussen de la en het stokje, om beschadigingen te voorkomen.

Dit was op tweede kerstdag, Evelien was een dag eerder gekomen, en op tweede kerstdag kwamen de andere spruiten met aanhang. Manlief had op kerstavond en eerste kerstdag veel last van de chemo, gelukkig ging het beter op de tweede kerstdag en kon hij de hele middag en avond meedoen. Het was heel gezellig, eten, spelletjes doen, eten en ‘s avonds weer naar huis, behalve Evelien. Zij bleef nog een dag, gezellig hoor. Er was veel vis over dus maakte ik maandag een stevige fish chowder, we lieten het ons smaken.

Voor de katten had ik de rest van de stukken vis gaar gesudderd, de katten draaiden om me heen en vonden er niks aan dat ze moesten wachten tot het was afgekoeld.

Ze kregen nu een deel, de rest bewaarde ik voor hun midnight snack. Een bord voor de oudjes en een bord voor de jonkies was de bedoeling, maar Sherlock voelt zich een met de jonkies en schoof gezellig bij hun aan. Jon vond dit prima.

Tot het trio hun bord leeg had geslobberd en zag dat er bij Jon nog wat te halen viel. “Zeg er eens wat van”

Leuk om ze zo te zien smullen. Fay was gelijk al met een bekje vol vis de gang ingerend om rustig te kunnen eten, vandaar dat ze in het begin niet te zien is

Een paar uur later kregen ze elk weer een eetlepel vis voor het slapen gaan, en toen wij zelf naar bed gingen hadden de jonkies hun portie al op en zaten vanaf de trap naar me te kijken

Terwijl ik de volgende ochtend aan het aanrecht thee zet en mijn ontbijt maak, staan Puk en Fay naar me te kijken, vol verwachting kloppen hun hartjes. Ze denken zeker dat het weer zo’n feest zal zijn met vis. Het ontbreken van de andere twee mannen vinden ze geen vaag teken. Ze krijgen in de keuken een schepje droogvoer, net als de andere twee. Ik geef ze op hun kamer de laatste dagen slechts een heel klein beetje droogvoer, zodat ik dit na een tijdje kan stoppen. 

Gisteren heb ik het nieuwste deel van de Frida Kahlo BOM op stof overgetrokken, Frida had aapjes als huisdier, ze waren haar surrogaat kinderen.

En ondertussen rent Sherlock bijna de hele ochtend achter Puk en Fay aan, lekker spelend trappen op en af, de kerstkilo’s moeten er af. Daar heeft Jon geen last van, zittend op tafel de katten in de gaten te houden

‘s Middags lagen ze alle vier voor Pampus, de jonkies lagen samen op het voeteneinde van ons bed, de oudjes in de woonkamer, en ik ging lekker kleuren met mijn Derwent Inktense potloden

Het aapje heeft een ketting van Frida te pakken, ik heb de kralen blauw gemaakt, zodat ze opvallen tegen de crèmekleurige ondergrond.

Ik heb deze keer de drie kleuren van het blad in een keer natgemaakt, eens kijken hoe het eruit ziet als het is opgedroogd. Ik heb nadat deze foto was gemaakt de zichtbare potloodsstrepen wat verspreid. De getekende lijntjes in het blad zijn quiltsuggesties, het leek me leuk om hier een lichtere kleur in te gebruiken.
Sherlock is wakker en controleert het werk

Toen ik na het maken van onderstaande foto mijn mobieltje weer weglegde, was Sherlock precies bovenop het werk gaan liggen 😱

Wat een boef. Vandaag ga ik er verder aan werken, ik wil het aapje zwart/grijs/ kleuren.