Volgens mij zit Evelien al te grinniken en weet ze waar ik het over ga hebben, waar of niet waar?

Voor de Sinterklaaslootjes bij lootjestrekken.nl kon je een verlanglijstje invullen, wel zo makkelijk voor als degene aan de andere kant van jouw lootje geen idee had wat je te geven, en dus had ik een paar dingen opgeschreven, waaronder als last minute inval Paco Rabanne pour Elle. Een luchtje dat net op was, dus als cadeaupiet niks had kunnen vinden, dan was dit misschien nog een optie. Mijn ventje was mijn cadeaupiet, en hij was naar de lekkere luchtjeswinkel gegaan, en daar konden ze hem niet helpen aan dit luchtje; ze hadden het nooit gehad, en kenden het ook niet. Wel hadden ze een ander luchtje van Paco R, en ze vroegen aan mijn ventje hoe oud de dame in kwestie was voor wie het zou zijn; toen hij hoorde dat ik 50 was, zei de verkoper, de schat, dat dit luchtje dan wel goed bij me zou passen, het was echt iets voor oudere dames. En wat doet mijn ventje?? Hij koopt het nog ook! Aaargh! Zou je hem niet?

Ik heb het vlak voordat ik achter de pc ging zitten opgedaan, om er een beetje aan te wennen, soms ruikt een parfum lekkerder als je hem wat langer op hebt. Hoe het ruikt? Nou, een uur later nog steeds naar luchtverfrisser, maar het zal wel aan mij liggen, ikzelf zou hem niet gekozen hebben.

Net als in heel quiltland zijn ook hier de kerstquiltje van stal gehaald, gestreken (jazeker, met stoom zonder te duwen) vooral die Here Comes Santa neigt nogal naar krom trekken (niet naar voren of achteren maar zijwaarts, LOL), vanwege de wollen ruitjesstof rondom,

het was een haastklusje, en krap aan stof, en ik moest en zou de ruitjes gelijk krijgen, dus aan de ene kant meer trekken dan aan de andere kant, ach, het maakt hem juist uniek. Het patroon kreeg ik in de vorige eeuw van Joan, die het zo zat was, nadat ze deze quilt al tig keer opnieuw had gemaakt, omdat ze steeds haar eigen Santaquilt op hun verzoek weg gaf aan familie.

Ze hangen weer mooi in de hal, zo onder de spotjes.  Hiervoor moest de Gardener’s Journey wel naar boven verkassen, maar ze hang daar ook mooi, gezellig naast het paard en de kippen, zolang ze maar op hun eigen quiltje blijven, en niet zoals in de Harry Potter schilderijen heen en weer lopen, vind ik alles goed.

Avondeten is -vooral op vrijdag- altijd een beetje een uitdaging, geen zin om te koken maar ook geen zin in telefonisch bestellen, want ongezond, en dus werd het kip met champignons en lenteui,

op het laatst gaat-ie nog in de oven met een deksel van bladerdeeg, en smullen maar, smaakt als kippenragout, maar dan niet gemalen.En hij ruikt zalig, de smaak is heel romig. Van Jamie O is het recept, en wat zo leuk is, je hebt heel weinig afwas, waardoor je meer quilttijd over houdt, en met Zopje die mijn stoel warm hield, en Zipje die me een zalige rekoefening voordeed kon het niet mis gaan.

Over het oude vrouwen luchtje gesproken:mijn ventje komt nu net de trap oplopen, en zegt: “Zooo, d’r is hierboven iemand naar de wc geweest!” (maw flink gespoten met de luchtverfrisser wegens een grote boodschap) Ik loop naar hem toe en laat hem aan mijn pols ruiken, “Is dit het?”, hij knikt, en moet lachen als ik zeg welk luchtje dat is.  Say no more, die doe ik nooit meer op.