Gisternacht hoorde ik boven wel geroffel van rennende poezenpootjes, maar voor de rest was het stil gebleven; de paar brokjes onder aan de trap, in de badkamer bij de deur en onder de brievenbus lagen er nog, waaruit ik opmaakte dat hij niet naar beneden was gekomen. Op de bovenste traptreden lag wat catnip, en toen ik zijn kamer inliep kon ik hem nergens vinden

Ik liep de voorste logeerkamer in

en mijn eerste gok was gelijk raak, hij lag als een prinsje op de erwt bovenop de tuinstoelkussens (ik zal zodra hij er even niet ligt een kussen weghalen zodat hij wat meer hoofdruimte heeft)

Op de bak in de andere kamer lag weer een mooie drol, samen met het geklonterde plasje in een zakje gedaan en hup de kliko in. Om te zorgen dat de kliko niet smerig wordt als er een zakje met poep kapot gaat, verzamel ik alle volle zakjes in een plastic tas op deze manier. Zodra de kliko geleegd wordt maak ik het touwtje los

Jon had al twee weken last van bultjes op zijn oren, dierenarts heeft er vorige week naar gekeken, niks aan te doen, maar wel terug komen als het erger wordt. Maandag viel het me op dat hij zich meer krabde in zijn nek, en dinsdag zag ik hem zich daar ook meer wassen en ontdekte deze ovale oranje-rode harde kale plek

Verdorie, ik kreeg een deja-vu toen ik het plekje zag, twee jaar geleden had hij op dezelfde plek een wond, kreeg een ab.kuurtje en anti-jeuk prik en door het dragen van een nekkraag en later een hansopje ging de wond weer dicht. Gistermorgen had hij het al wat kapot gekrabd, de nekkraag was zo gevonden, maar ik weet nog dat hij zich hier erg lamlendig mee voelde, dus ging ik snel op zoek naar het hansopje. Uiteraard eerst op de “normale” plaatsen zoeken, nergens te vinden. Ondertussen een afspraak gemaakt bij de dierenarts, en ook al belde ik vroeg, hij kon pas de volgende dag (vanmiddag) terecht, ze had nog een gaatje in de agenda. Het hansopje vond ik en paste Jon nog, al had hij liever een zwarte gehad

Drie keer raden waar ik het hansopje vond. In mijn kledingkast tussen de panties en bh’s die me niet nooit meer gaan passen. Hij voelde zich niet happy, door de drukkertjes op de zitbeentjes kon hij niet lekker zitten, pas toen ik het losmaakte in het kruis en het als een naveltruitje oprolde kon hij zich beter ontspannen. “Nou ja, wat je ontspannen noemt”

Ik heb hem een paar keer uitgekleed zodat hij even naar buiten kon, de natuur riep, en hij liet zich steeds weer zonder al te veel tegenstribbelen in het pak hijsen.

Over natuur gesproken, ik heb nog wat gekleurd aan de Great Barrier Reef mandala , en gelukkig viel het doorlopen van de blauwe kleur me reuze mee, ik heb het ook wel heel voorzichtig gedaan met heel weinig water vlak langs het rood en paars. 

Bij deze groep was het bij twee vissen wel een beetje richting de buikvin gelekt, maar dat valt veel minder op.

De zeesterren

en de zeeanemonen

kregen een kleurtje

Best leuk geworden toch? Dat het getekende roze zo fel wordt na het bevochtigen is zo bevredigend om te doen 😻

Nog even (nou ja, even….) en dan is de bovenste helft klaar

Zeewier links van de schildpad inkleuren, vandaag het koraal, beetje zeebodem en dan het water een kleurtje geven; dat laatste is wel een klus. 1 juni komt deel 9 en twee weken later deel 10. Dit zou het laatste deel zijn, maar er kwamen zoveel verzoeken om het uit te breiden met hoekblokken, dat Helen deze ook gaat tekenen. Ik weet niet of ik er een vierkante quilt van wil maken, ik vond juist het idee van een ronde quilt zo leuk.

Jon was blij dat ik opstond zodat hij ook even op de stoel kon zitten
 Het staat hem toch wel goed hoor, dat rode hemdje 

Jon is voor het slapen gaan nog even boven naar zijn neefje gaan kijken, en toen hij zag dat hij nog steeds onder bed lag liep hij snel naar de andere kamer om uit Sherlock z’n bakje te eten, want zijn rantsoen voor de middag was al op.