Veel weer

Wat doe je als je niet helemaal nat wilt worden maar wel een frisse neus wilt halen, juist
14C42899-041D-438E-9D7C-C090507ACE70
Ze zijn wel veel buiten geweest tussen de buien door, maar echt leuk vonden ze het niet, al die nattigheid. Een paar dagen geleden was het weer een feest voor de kleintjes ‘s avonds, Jon wist wel Fay mee naar binnen te krijgen toen het poezenbedtijd was, maar Puk vertikte het wederom. Gelukkig lag hij de volgende morgen lekker op de tuinbank te slapen, opluchting alom, en de enthousiasme waarmee Fay hem begroette was gewoon te schattig voor woorden. Puk lag weer bijna de hele dag binnen, hij leek wel uitgeteld
F5126000-757D-42D2-B60B-3730E01C06DE
Met al die regen doen de planten het goed, ik checkte de kruisbessenstruik, de besjes doen het goed, maar waar zijn de blaadjes gebleven? Helaas kunnen de egels niet alle slakken opeten, nou maar hopen dat de vogeltjes de besjes met rust laten
533361BD-B87D-47FA-808D-BB6642349179
Met Jon naast zich komt Sherlock ook aan eten toe, Puk laat het wel uit zijn hoofd om zich tussen die twee in te wurmen en wacht netjes zijn beurt af, net als Fay
88F465C2-4232-4589-8884-40FF3D209441
Jon en Sherlock waren zaterdagmiddag de grond aan het besnuffelen in de woonkamer, en wat later trok iets naast mijn stoel de aandacht van Jon. Ik keek opzij en zag een muis, hartstikke dood en er ontbrak een stukje van het staartje. Om te voorkomen dat Jon er mee ging spelen raapte ik het beestje op en gooide het op het grasveld in de hoop dat de eksters het wel zouden oppikken. De volgende ochtend lag het er nog en waren Fay en Puk er mee aan het spelen, na een tijdje pakte ik het bij het staartje en gaf het een waardige begrafenis. De kleintjes zochten tevergeefs op het gras waar hun speeltje was gebleven, Sherlock had mij ermee zien weglopen en besnuffelde het hoopje waaronder de muis lag, gelukkig bleef hij er verder van af. 

Na een tijdje kwam Fay op schoot liggen, ik hoopte maar dat ze zich eerst goed had gewassen.
6B121095-9C47-4E86-A5C6-2DE5F8FF8250
Hier ligt Puk uit te bollen nadat hij samen met Sherlock weer wat had gegeten, hugging the chair.
B01F72BE-9AE6-4D91-B2AD-E18A1EE41774
Over eten gesproken geschreven, afgelopen Pinksterweekend was er een jaarlijks terugkerend evenement in de stad, HapStap festival heet het, georganiseerd door de ondernemers van Tongerloplein, Bloemenmarkt en Markt. Tegen een klein bedrag kan je bij alle deelnemers kleine gerechtjes kopen, lekkere liflafjes van een hoog culinair niveau, en zo loop je een hele middag/avond te grazen en te luisteren naar bandjes. We hadden er ons een maand geleden al op verheugd toen manlief zonder al te veel kleerscheuren door de chemo’s en bestralingen leek te komen. Alleen die verrekte vermoeidheid die heel hevig werd nadat een medicijn was afgebouwd en gestopt na de bestraling viel vies tegen, meedoen met HapStap was hierdoor niet haalbaar, en de teleurstelling was groot.

Nou was afgelopen weekend ook een Pokemon event gaande, en zondagmiddag liep ik als een van de weinigen door de regen in de stad om met nog een paar raids mee te doen, toen ik langs Captain Cooks liep. Daar hadden we een maand geleden gegeten, en DH zei dat hij de volgende keer het tapas menu wel eens wilde proberen. Ik liep naar binnen en vroeg aan een jongen die daar werkte of ik HapStap hapjes kon bestellen om mee te nemen. Hij vroeg of ik even mee wilde lopen, hij wist het niet en hij zou het aan de baas vragen.

De baas, een vriendelijke ogende man vroeg nadat de jongen het hem had gevraagd of hij me kon helpen, en ik begon uit te leggen waarom ik HapStap hapjes of iets van een tapas schotel mee naar huis wilde nemen, alleen kwamen de tranen toen op en bleef ik al hangen in de eerste zin. De baas nam me mee naar een tafeltje, zei dat ik mijn tijd moest nemen om uit te huilen, hij had alle tijd. Ik kreeg een glas water en na wat gesnik en gesnotter vertelde ik hem wat er gaande was met mijn lief, en dat ik hem wilde verrassen met iets lekkers zodat hij toch een beetje het HapStap gevoel had, maar dan zonder de Stap. De baas knikte en zei dat hij dit wel kon regelen, hij zou gewoon een doos laten klaarmaken zoals in de Corona tijd, met koude hapjes en in aluminium bakjes de warme hapjes die ik thuis nog kort in de oven moest zetten. En ook een breekbroodje die ik kort moest afbakken.

Na een tijdje kwam hij aanlopen met een serieuze doos in een hele grote plastic zak, oventemperatuur, tijd en naam van het gerecht was op de deksels van de bakjes geschreven, en wat koud moest blijven was ook gelabeld. Toen ik vroeg waar ik kon betalen, zei hij dat dit niet nodig was, hij gaf het met liefde zo mee en hoopte dat het mijn man en mij zou smaken. Nou ja, daar kwamen de waterlanders weer, ik vond dit zo lief van hem. Ik zei dat ik echt wilde betalen, want zij hadden het de afgelopen jaren ook niet makkelijk gehad, maar hier wilde hij niks van weten; wat wij mee maakten was veel erger. Ik bedankte hem, en kon van de emoties verder niks anders zeggen dan “zo lief, echt, zo lief”, ritste mijn jas dicht, zette mijn Canadese hoed op (anders werd mijn bril nat) en liep met de doos goed rechthoudend met de tranen over mijn wangen rollend de stromende regen in.

Toen ik bij de auto was aangekomen waren de tranen op, en zette ik koers richting huis, maar elke keer liepen mijn ogen weer vol en ik moest me focussen op iets anders om veilig thuis te komen.

Mijn lief lag te slapen in de woonkamer en werd wakker van de dichtslaande deur, ik vertelde hem over wat we hadden gekregen,  hield het weer niet droog en ook manlief was ontroerd door het lieve gebaar van de baas van Captain Cook’s.
Ik maakte twee borden op met de koude gerechtjes, heerlijke blokjes kaas, drie soorten ham en pesto/ham rolletjes, en ik legde er voor elk wat crackertjes bij, lekkere hapjes terwijl we naar een film keken, het was zalig!
Twee uur later aten we in de keuken de warme hapjes op, mini gehaktballetjes met tomatensaus, gegrilde groenten met een dressing, en heerlijk gekruide kippenvleugels, met daarbij ook nog het breekbrood en lekkere kruiden- en knoflookboter. We zaten behoorlijk vol toen we klaar waren, wat een feestje was dat. Dankbaar en ontroerd dat er in deze wereld waar zoveel slechte mensen rondlopen gelukkig ook hele lieve mensen zijn. 

12 gedachten over “Veel weer

  1. Truus

    Shirley de tranen lopen bij mij ook over de wangen na het lezen van het laatste gedeelte……
    Wat een geweldige man die dit heeft gedaan en wie weet heeft hij zelf ook wel een soortgelijke situatie mee gemaakt.
    En jou kennende, ga je vast iets bedenken om hem te bedanken.
    Een geweldig stuk vandaag en dat geeft weer aan dat er ook mensen zijn die meeleven.
    Fijne dag vandaag
    groetjes, Truus uit Drenthe

  2. Ines

    Ik heb mee zitten snotteren, het waren dan ook zware tijden voor jullie, ben zo blij dat het nog steeds goed gaat met je lief.😘

  3. Ria

    Wat is het toch fijn om te ervaren dat er ook mensen zijn die niet verhard zijn in deze tijd.
    Mijn ogen liepen ook vol hoor!
    Alle lof voor de manager van Captain Cooks!!
    En wat fijn dat jij en je man toch op die manier met een heel goed gevoel konden happen in al die lekkere dingen die ze met liefde voor jullie hadden klaar gemaakt.
    Het is jullie van harte gegund.
    Liefs, Ria.

  4. Marte

    Wat zal die huilbui opgelucht hebben, die lost een beetje al het beton dat zich opgestapeld had.
    Wat een super mens is die uitbater, daar die ik mijn hoed voor af, zie of hoor je niet. Veel zulke dingen in onze huidige maatschappij.
    Groetjes, Marte

  5. Ingrid

    Ohhhh wat echt lief van Captain Cook.. ik zit met natte ogen hoor.
    Zo zijn er toch nog mensen met gevoel.. een dikke pluim. En zo fijn dat jullie konden genieten van de Hap..

  6. Yvonne aka sommeke

    Ze bestaan nog, mensen met een warm hart! De baas van Captain Cook’s bewijst het en maakt zooo waar wat er op hun website staat: “Bij Captain Cook’s zit u alle momenten van de dag en alle dagen van de week goed!”
    De warmte kreeg jij niet alleen te horen, jullie proefden het zeker in de lekkere hapjes. Fijn dat jullie er van genoten hebben en dat stappen komt voor Perry wel weer! 🍀🍀🍀

  7. mieke

    piep
    Ach meid wat een mooi gebaar!! Dat doet een mens
    zoveel !! Heerlijk
    knuf

  8. Anne Marieke

    Hier lopen de tranen ook. Wat ontzettend lief, van de meneer van Captain Cook, maar ook van JOU die dit bedacht had.
    Het zit je duidelijk nog ontzettend hoog en dat is natuurlijk niet verbazingwekkend.
    Die meneer dacht wat ik nu ook denk: jullie verdienden wat lekkers na al de ellende.

  9. Renske

    Nou, ik zit hier ook al mee te huilen. Wat lief, nee superlief van die man. Het is ook niet niets wat jullie hebben meegemaakt.

  10. Essie

    Gelukkig bestaan er ook nog lieve, goede mensen al zou je het bijna vergeten tegenwoordig.
    Fijn dat jullie thuis samen lekker hebben kunnen genieten van al dat lekkers.

    Pukkie…wat prachtig om te zien hoe hij is gegroeid. Fysiek maar vooral mentaal. Heb heel hard gelachen om die eerste foto🤭

Reacties zijn gesloten.