Het bord met restant lasagne was de hele nacht buiten gebleven, ik had er niet meer aan gedacht om binnen te halen, nadat Zopje er takjes en grasjes van de tegels overheen probeerde te harken, bij wijze van toedekken. Dit doet hij in de garage bij de voederbakjes ook, ik heb al diverse attributenvan de bakjes af moeten halen, nadat Zipje zijn beklag was komen doen: “Hij heeft het weer gedaan, kom eens gauw helpen, want ik heb honger, en zo kan ik er toch niet bij.”, begreep ik uit zijn geklets, als hij sneller terug was uit de garage dan hij kon eten. En ja hoor, dan lag er een skeeler overheen getrokken, of het blik, van de stoffer en blik, of een heleboel papiertjes, plastic boodschappentas, en zelfs een keer de deurmat! Gelukkig krijgen ze droge brokjes, zodat je geen geklieder hebt.

Het had de nachtelijke dieren gesmaakt, aan de restjes te zien bliefden ze geen aubergine, paprika en courgette, kieskeurig.

Wij zaten maandag ook aan de kliekjes, ik had de rest lasagne in 2 porties in de diepvries gestopt, maar wat er aan saus enzo naast lag in de schaal, had ik bewaard, en dat kon nu mooi op brood. Dus eerst de onderkant van het brood ingespoten met elk 2 putjes olijfolie (de weightwatchers hebben zo’n gaaf oliespray-pompje, werkt echt lekker), toen het brood lekker vol geschept met lasagneprutje, en daarover kaas,

en dat een kwartier in de oven op 220 grC. Zo lekker!

Donderdag verblijde de monteur van Ziggo ons met een bezoek om een nieuwe modem te plaatsen (zoon handelde dit af, ik zat toen in A’dam). Helaas bleek het nieuwe supersnelle modem niet de oplossing van onze internetproblemen, en toen zoon vrijdag via de helpdesk van 4 medewerkers net zoveel diagnoses hadden gehoord, was ik een beetje ongeduldig geworden, potjandorie, en belde helpdeskmedewerker nummer 5, na tig keren doorschakelen via hun keuzemenu’s; deze medewerker -zo te horen een jonge knul- ging wat doortastender te werk, en deed meer metingen, waardoor hij meer info kon geven aan de monteur, die maandag ging komen. Het zou toch wel aan onze nieuwe modem liggen.

De monteur die maandag aan de deur kwam, ontkende dit; hij was met meetapparatuur de hele wijk al doorgeweest, en na een korte uitleg, waarvan ik alleen de basale dingen snapte (“ik ga in het verdeelstation zoveel mogelijk …… vervangen”), verdween hij uit beeld.

Amper zijn hielen gelicht belde de buuf opgewonden aan, ze had de monteur zien wegrijden, ze had nog naar hem gezwaaid, maar helaas had hij haar niet willen zien gezien; hij was niet bij hun geweest en zij hadden ook problemen. Ik zei dat hij dit wist van mij, en legde uit wat hij nu aan het doen was. Opgewekt stond de monteur 2 uur later weer aan de deur, internet deed het weer (had ik ook al opgemerkt), hij hoopte dat alles nu opgelost was, en met hem ik ook; hij had bijna alles vervangen, en zou eigenlijk niet weten wat er nu nog fout kon zijn. Hij beloofde me elke dag even opbellen, om te horen hoe het ermee ging, met het internet, zei hij er snel achteraan, voor het geval deze klant aan iets anders dacht zeker.

En vanmiddag belde hij terug, met veel storing op de lijn, want hij zat op cursus. “Nou, internet doet het wel, maar met pieken en dalen”, zei ik, en dat snapte hij niet, zei hij, want een andere man die hij ook had opgebeld met dezelfde klachten om te vragen hoe het nu ging, had nergens meer last van. Tuurlijk niet. Het ligt gewoon aan ons, en niet aan Ziggo? De monteur belt morgen eind van de dag weer terug, in de hoop dat het gewoon spontaan goed zal gaan? Hij heeft in ieder geval beloofd ons niet weer het weekend met slecht internetverbinding in te sturen. Dus morgenmiddag belt hij weer, en dan zeg ik vast dat het nog steeds driewerf shit is, en dan komt hij donderdag, vrijdag? grrr.

Ik ga maar snel verder werken aan de Rose of Sharon, ik heb de onderdelen van het 4e blok al op plakvlies getekend, en nu de stofjes uitzoeken.