Kunnen we al naar buiten? Zoveel water, dan zijn er vast ook heel veel kikkertjes, eendjes, salamanders.

Jaja Jon weet wel wat hij wilt. De vijver was tot de nok toe gevuld,

Jon heeft de gekke 5 minuten en rent van hot naar her, en dan ziet hij er woest uit, snorharen naar voren, oren naar achteren en “looking bad”.
in twee tellen zit hij bovenop de schutting

de vuurdoorn ziet er glorieus uit (in mijn ogen), in drie maanden tijd van een verdroogde stel takken tot dit, volgend jaar zit hij vast weer vol bloemen en oranje bessen, Yes!
Elke stap die ik zet gaat gepaard met gekraak als ik niet uitkijk, overal slakken, een paar minuten rapen en ik heb een aardig maaltje verzameld

Ze voelen nattigheid

Gelukkig voor hun had ik iets anders in gedachte om te maken, zalige shortbreads, ik heb dit recept gebruikt, Rice flower= rijstebloem, gewoon die van Olvarit, ja, babypap. Dit maakt de koekjes luchtiger en super bros. Punt is dat je de bloem niet erdoor klopt maar met een gewone mes doormengt tot het tot een klonterig deeg begint te vormen, en net zoals je scones maakt moet je niet te lang doorgaan. Ik mikte het in het ingevette blik en met vochtige handen duwde ik het snel plat, het plakt namelijk vreselijk, bij de eerste keer aanduwen met een droge hand zat de inhoud van het blik al aan dezelfde hand. 

Het zijn flinke jongens geworden, het blik was toch iets te klein waardoor ze dik zijn geworden, maar het spoelt lekker weg met thee en koffie.
Via e-mail kreeg ik bericht dat de monteur de volgende dag (vandaag dus) langs ging komen met de afzuigkap, nou, dat viel niet tegen. Ook kreeg in dit bericht van hun, haha, verrast of verbaasd, grapjassen.

‘s Avonds gingen we naar Suzanne en haar vriend om haar 24e verjaardag vieren, ze werd flink verwend door ons allen. Evelien kon er helaas niet bij zijn en had haar cadeau bij ons laten afleveren, niet alleen het inpakken

maar ook het uitpakken was een hele onderneming

Hij staat prachtig

Bij thuiskomst zagen we dat Jon ons had gemist

We hebben lekker zitten kroelen

Vanmorgen vroeg werd ik wakker gebeld door de afzuigkapleverancier, “Er was een afspraak gepland voor vanmiddag,” sprak dezelfde dame die ik een paar dagen eerder aan de lijn had gekregen, en ik voelde een “maar” aankomen, en jawel. “Toen de monteur zonet zijn wagen inspecteerde bleek uw afzuigkap er niet in te zitten, hij stond niet in het systeem van de mensen die de wagens voor de monteurs vulden, en dus zullen we een nieuwe afspraak moeten maken.”

In het kader “don’t shoot the messenger” hield ik het netjes maar liet ik wel merken dat ik niet blij was dat er iemand had zitten slapen. Op de vraag wanneer het uitkwam om te komen zei ik dat vandaag wel fijn zou zijn, of in ieder geval zo snel mogelijk. Een uurtje later kreeg ik een belletje van dezelfde mevrouw, ik zou vandaag nog gebeld worden door een externe monteur. Oké, het zal mij benieuwen.
Gelukkig werd ik snel afgeleid door Jon, hij had het bakje met kattensnoepjes dat op tafel stond in zijn bek genomen voor nadere inspectie, Haha, op heterdaad betrapt

Ik had wel langer willen filmen, maar dan zou hij vast meer dan 10 snoepjes naar binnen hebben geschrokt ??