Toen ik gistermiddag thuis kwam en de kamer inliep, was dit wat ik zag, ooooh wat lief!

Uiteraard trok ik ook handschoenen aan en samen was de klus binnen een uur geklaard, bij elk briesje roken we deze rozen, o zalig

ze staan in de border naast het terras

De katten kwamen pas op het laatst er bij toen ik de kattenkruid plantjes die langs de rand van de schuifpui groeiden er uit trok. Hier klop ik ‘s winters het kattenspeelquiltje uit waarop ze hun snuifkruid krijgen, de zaadjes van het kattenkruid ontkiemen overal, dus ook tussen de tegels, tot grote vreugde van de katten. Toen alles weer op zijn plek stond en Suzanne tevreden naar boven ging om verder te gaan gamen, checkten de katten de boel even, Zopje voorop,

Jon op gepaste afstand er achteraan.
 He, deze bloempot stond hier daarnet nog niet, even ruiken.  De pot met zichzelf uitgezaaide digitalis heb ik gelijk maar ergens anders neergezet, want hier struikel ik geheid over als ik net de andere kant op kijk.

Jaja, dat stoepje moet nog gedaan worden, Arya kwam aanstuiven, galopperend als een paardje roffelden haar pootjes over het gras, even de vijver checken.

Het filter van de waterpomp had ik gisterochtend schoongemaakt, hij was in de loop der weken steeds dichter geslipt tot er uit de borrelsteen maar een zielig drupje kwam. Er kwam een hoop groene bagger uit het filter tijdens het uitspoelen, wat ik tussen de waterplanten liet weglopen, want dat zit bomvol goede bacteriën en zulks, en nu deed de borrelsteen het weer naar wens. “Kom je nou nog?”, lijkt Arya te gebaren.

Eerst even naar de bloemen hier rechts kijken meisje, ik kom zo. Op de korenbloemen zaten bijen

en ook bij de fuchsia’s zoemden ze naar hartelust, alleen nu uit het zicht van de lens

“Kroel me, ik ben veel schattiger.”

Jaja, onze kleine aandachtshoertje. En na het kriebelen op haar buikje en onder haar kinnetje gaat ze op een holletje naar het fris uitlopende lampenpoetsersgras voor een snackje, ze heeft geen oog voor de uitbundig bloeiende akelei.

Deze border en grasrand moet ik nog bijwerken, gelukkig groeien de vaste planten over het onkruid heen, dus uit het oog uit het hart. De katten willen wel dat hun “buut vrij” honk, de zwarte rubberen tegel,  bereikbaar blijft voor de zonnestralen, want niets zo lekker dan een warme tegel om op te liggen, zou ik ook doen als ik een kat was.