Afgelopen vier dagen was ik weer te vinden in het nieuwe huis van Tim en Yvonne; ik wilde zaterdag met de trap naar zolder beginnen, schuren en verven, maar er was teveel verkeer op die trap, dus besloot ik de onderste trap te strippen. Ik dacht dat de traprenovatie mannen dit in januari zouden doen, maar neen, helaas.
Het zat vooral aan de kopse kanten goed vastgelijmd en als je het tapijt er ongesnokt van af rukte, bleef je met een flinke baard van onder tapijt over,

dus met beleid los steken en een uur of wat later bleef er enkel een laagje niet meer plakkende lijm over. Helaas moest dat er ook vanaf, ik was blij met de verf krabber die ik had meegenomen,

maar sneed gelijk het topje van mijn middelvinger er bijna vanaf met het verwijderen van het beschermkapje. Gelukkig was een stevige pleister voldoende om het bloeden te stelpen.
Het schoonmaken van één trede was al voelbaar in mijn pols, maar het was wel mooi schoon geworden, ook omdat ik met de richting van de houtnerf “schaafde”, dit had ik in een YouTube filmpje gezien. Eerst maar even de hele trap ontdoen van het tapijt, terwijl Tim om een verf brander ging bij de bouwmarkt, want in hetzelfde YouTube filmpje liet de schilder zien dat het hiermee een fluitje van een cent is.

De verf brander werkte ook niet fijn, het zou dagen duren eer de hele trap klaar was,  aldus Yvonne die het zware werk op zich had genomen, en toen kwam haar vader, net klaar met de plinten leggen op zolder, die vond ook niks aan de brander, en met woeste rukken aan de krabber
maakte hij korte metten met de trap.

Zondag had ik het rijk voor mezelf alleen, schuurde (met vlakschuurmachine en deltaschuurmachine=zo’n driehoek schuurvlakje) en grondde de trap en balustrade op zolder,

De trap en de wangen naar beneden schuurde ik ook glad, er zaten splinters op enkele treden, en na de grond verflaag zag het er als whitewash uit, niks meer aan doen zou ik zeggen.

Op maandag kreeg alles een eerste laklaag, en dinsdag de tweede, en de treden van de trap naar de zolder kregen een anti slip laklaag, hopelijk is dit voldoende om glijpartijen te voorkomen. Het ziet er heel goed uit constateerde ik tevreden toen ik klaar was.
Het is net als met een grote quilt maken, je moet gewoon beginnen en je niet laten afschrikken door het vele voorbereidende werk.

Special effects met de foto hierboven, de deurposten zijn gewoon gebroken wit en niet blauw.
De balustrade was wel een dingetje met al die ronde latjes, ik zag dinsdag een enkele opgedroogde druiper, tsss, of heet zoiets een zakker, een druppel die naar beneden lopend opdroogt.

Omdat het pas half twee was toen dit klaar was, besloot ik plinten in de slaapkamers te schuren, schoonmaken en verven,

van een slaapkamer moest een muur nog een tweede laag afstekende kleur verf krijgen voordat ik de plint kon verven, dus deed ik het, gelukkig ging de tweede laag sneller en makkelijker dan de eerste waar Tim flink op heeft staan zweten. Klaar, de derde slaapkamer kon ik niet doen, deze stond vol sanitair, de badkamerboys komen vandaag, of morgen, of overmorgen de badkamer verder afmaken. 

Lekker naar huis gereden, een rit van een uur waarbij Tomtom me op tijd waarschuwt wanneer ik ergens op of af moet gaan, want met de drukte van de spits let ik alleen op het verkeer, en niet op de borden. Mijn navigatiesnol heeft nog geen vaste houder, maar een mondkapje blijkt multifunctioneel.

Het geklus wordt zaterdag hervat, er zijn nog kozijnen en schotjes naast de ramen die smeken om frisse verf. En net als we lekker aan de koffie willen gaan gooi ik mijn kopje op de grond, he ja, leg daar maar neer Shirley. Ben blij dat ik mijn koffie zwart neem, scheelt een beetje met opruimen. ‘t Zit nu nog wel in de voegen, en met vloerverwarming aan ruikt het hier uren later nog lekker naar verse koffie.