Tijdens een uitverkoop jaren geleden tikte ik een paar meter flanel op de kop en maakte er in 2005 een grote ragtimequilt van voor Evelien, blij dat ik die grote stapel stof in mijn kast heb weten te reduceren tot  een kleine plastik tas van restjes flanel.

Tot afgelopen weekend, toen ik besloot om van die restjes een volgende ragtimequilt te maken voor Tim, maar ojee, ik zag al dat ik niet genoeg stof had, ook niet als ik die mooie lap van Dorry’s winkel erbij nam. Ik naar Etten-Leur, waar ze nog enkele bundeltjes hadden, en nu zit ik weer thuis met een grote stapel stof. Of het genoeg is weet ik niet, ik zal eerst maar de blokken gaan snijden, kijken hoever ik kom.

Restjes stof zorgen ervoor dat je bijpassende stoffen gaan inkopen om er weer iets moois van te maken, tenminste, zo heb ik het dus gedaan, terwijl ik eigenlijk van al die restjes tesamen een mooie quilt moet maken. Dat is de enige manier om er vanaf te komen, plaats makend voor nieuwe collecties. Aja, verkopen of weggeven kan ook altijd nog -weggooien is geen optie-, maar elk lapje heeft zo’n beetje een herinnering, daar kan ik niet zomaar afstand van nemen. 

Deze foto kwam ik  nog tegen in een mapje van September 2005, waar ik een andere ragtime laat zien aan iemand (wie is dat?). Deze ragtime heb ik als droomdeken gemaakt voor de regenboogstichting. Mooie quilt he, van stoffen van firma Bakker 😉 -zelfgeverfd door mijn moeder-, en jongens wat was ik daar slank! Nou ja, slanker dan nu. Maar wel ziek zonder dat ik het wist.