Afgelopen week mochten we weer op Sophie passen, manlief had werk mee en zoonlief had voor hem de computer beneden neergezet, het was een gezellige dag.

En terwijl Sophie en manlief een dutje deden, ging ik in de voortuin aan de slag, een klein uurtje later was ik achter aan het opruimen en hoorde ik Sophietje wakker worden. Gekir en geklets, zo leuk om te horen. Ze is flink gegroeid nu ze brood en warm eten krijgt, wat gaat het opeens hard.
Helaas kan ik niet hetzelfde zeggen van haar vestje (hoewel het nu op een mouw na klaar is), de garen is glibberig en ik moet mijn best doen om niet te los te breien, en dat levert na een uurtje al kramp op in mijn li hand 😕 Maar het gebreide voelt zo lekker zacht aan, het is het wel waard. 

“Oh, zijn jullie eindelijk thuis”, lijkt Fay te denken, toen ik bij thuiskomst de schuifpui opende, ze waren de hele dag buiten maar kwamen niks tekort hoor, op tafel onder de veranda stond een bak met droogvoer, nu dus leeg. 

Jon en Sherlock renden eerst naar binnen om brokjes te eten, en stonden even later weer buiten te knabbelen aan de Sereh

En wij aten Kapsalon, op weg naar huis in de stad gehaald, een halve portie de man is meer dan genoeg, lekker met extra salade 😋  Waar is de tijd gebleven dat we de man een hele konden wegstouwen, pfff, ik moet er nu niet meer aan denken. 

Toen we van de oprit af naar de voordeur liepen, werden we omringd door de zoete geur van de lelietjes-van-dalen

Zo zalig.
Een zware regenbui met bliksem en donderklappen zette terwijl we zaten te eten de wadi in no time vol water, de katten vonden het geweldig toen ik na de bui ging kijken of de afvoer (rechts van de godin) een vrije uitloop had, en trok de nodige grassen weg die voor de uitgang van de pijp groeiden.

Hier een foto van een maand geleden

Het ziet er niet uit, zoveel onkruid, de nattigheid van afgelopen week in combinatie met gazon mest maakte dat alles als malle ging groeien; het zou de volgende dag droog zijn zodat ik het gras kon maaien, daar knapt een tuin van op.