Vrijdag haalde ik ons weken geleden weggebrachte en bijna vergeten  dekbed op bij de stomerij, en op weg naar mijn auto zag ik bij de fietsenwinkel op de hoek drie fietsen buiten staan met een kaartje “2e-kans fietsen te koop”, ik vond het wel leuk dat ze het 2e-kans noemde ipv 2e-hands, klinkt sympathieker. Daar mijn fiets best wel zwaar trapt en Evelien graag een rondje fietst, en de oude fiets van DH de laatste verhuizing niet meer heeft gehaald want te ver versleten, leek het me een strak plan.
Na proefritjes te hebben gemaakt op de fietsen koos ik deze uit, bracht eerst mijn auto naar huis en liet me door DH gelijk weer afzetten bij de fietsenwinkel. Ik kocht er gelijk fietstassen bij, lekker opvallend en stevig, en fietste eerst naar een winkelcentrum verder op, snel een foto gemaakt van de fiets hoewel ik hem met deze fietstassen er op wel zou herkennen, tot er een met precies dezelfde tassen zou parkeren. Hoe groot zou deze kans zijn?

Hoe zwaar mijn oude fiets reed merkte ik gelijk, dit was een goede keus geweest. Volgens de fietsenhandelaar had deze fiets op een gemeente terrein gestaan en altijd onder een overkapping, en alleen gebruikt voor super korte ritjes. “Klinkt als het verhaal van de auto die van een oud vrouwtje is geweest”, zei manlief lachend. Jon en Sherlock checkten de fiets uit, blijkbaar rook hij lekker

Ik moest nog even op pad, ik wachtte even tot de mannen binnen waren nadat ze het sein “veilig” hadden gegeven
 Ze nemen hun taak heel serieus.

Zien jullie het plukje lavendel rechts van Sherlock? Het bloeit lang niet zo uitbundig als anders, niet alleen door een gebrek aan een warme zomer maar ook hebben ze in het voorjaar een bemesting gekregen wat ik niet had moeten doen. Ze  bloeien beter op armere grond. 

Bij een gym vlakbij was een nieuwe Pokemon raidboss uitgekomen en die had ik nog niet; met een groepje van zeven man waarvan de meesten van huis uit meededen was het verslaan een makkie, het vangen was een uitdaging maar het lukte iedereen. Beter dan dit komen ze bijna niet

En nummer twee

Elke dag een stukje quilten keeps the doctor at bay, ik moet nog een kwart stuk van de buitenring ditchen. Ik kon het niet nalaten om de pufferfish 🐡 stekeltjes te geven, dit is nummer één, niet helemaal tevreden over, de stekels op de buik hebben betere tijden gehad, deze rij ga ik zo even opnieuw doen.

Bij nummer twee zette ik bij de BSR (steekregulator) uit om wat sneller scherpere punten te maken, veel beter!

De ovaaltjes in de gele rand quiltte ik eerst ovaal per ovaal tegen elkaar aan, en later deed ik het op deze manier

Gisteravond zaten we naar een film te kijken toen we opeens vanuit de keuken gepiep van een muisje hoorde, zelden stond ik zo snel op. In de keuken was geen muis of kat te zien, en ik liep met een glas in de hand verder en trof Jon in de hal aan, hij had toen hij me zag gelijk het piepend muisje in zijn bek genomen. Hij rende via de keuken terug de kamer in en toen hij mij achter zich aan hoorde komen, rende hij naar buiten. DH had goed zicht gehad op Jon in het voorbijgaan en verzekerde mij dat hij het muisje nog steeds in de bek had toen hij naar buiten schoot met Sherlock in de slipstream, en snel deed ik de schuifpui ging dicht.

Tegen half 11 zaten Jut en Jul voor de schuifpui, ze hadden honger van al dat buiten spelen; eenmaal binnen lag Sherlock links naast mijn stoel en Jon rechts en hij probeerde me te hypnotiseren. Uiteindelijk won hij en gelukzalig renden ze voor me uit de keuken in om het volgende ritueel gade te slaan. Een bodempje water, hierop een klein schepje droge brokjes en hierop een eetlepel uit elkaar getrokken gare kip. Ongeduldig draaiden ze om mijn voeten, wachten duurt lang. Het restje kip bouillon erover heen gegoten en klaar was hun midnight snack, tevreden renden ze voor mij uit de garage in en zaten er even later heerlijk van de slobberen. Jon dankt Sherlock elke avond voor zijn komst denk ik, want kip kwam pas op het menu nadat Sherlock al zijn tandjes aan de tandenfee had afgestaan. Het wordt afgewisseld met koolvis uit de diepvries (ze krijgen het gegaard hoor), van vis gaan de staartjes pas echt trillen als ze het krijgen. Grappig.

DH kreeg vrijdag voor het eerst een kopje van Sherlock toen we in de keuken waren, hij stak zijn hand uit en Sherlock rekte zich uit om er goed tegenaan te kunnen koppen. De laatste tijd gaat hij er ook voor op zijn achterpootjes staan, zo lief 😻